Dag 2 Kaapverdië

Mark schrikt wakker, want Tess roept dat het al half 10 is en dat we nog maar een half uur hebben om te ontbijten. We schieten ons in de kleren en gaan op weg naar het restaurant. Het is oorverdovend stil buiten en er is ook niemand bij het restaurant buiten het personeel. Mark vraagt aan Tess of haar tijd wel in de juiste tijdzone staat….. het is dus nog pas half 8 i.p.v. half 10! Nou ja, wel lekker vroeg uit de veren en de hele dag nog voor ons.

Na het ontbijt lopen we weer naar het centrum, maar nu via het strand. Dit is een hele omweg, maar je kunt helemaal tot het centrum langs het strand blijven lopen. We komen veel zwerfhondjes tegen, Tess vindt ze zo schattig en wil ze allemaal mee naar huis nemen. Maar ja, dat kan helaas niet.

We lopen door tot aan de haven (nou ja haven, het is één steiger) waar allemaal bootjes in het water of aan de kant liggen, allemaal wachtend om uit te varen en om te gaan vissen. Nog veel meer bootjes liggen verderop naast elkaar op het strand, dit lijkt meer op een botenkerkhof, want zeewaardig lijken deze boten niet echt meer. Bij de haven is net een vangst binnengekomen en er liggen grote tonijnen tentoon, sommige wel groter dan een meter. Helaas geen marlijn. Er worden wel eens marlijnen gevangen van drie meter, aan de foto’s te zien. 

Dan komen we Abel weer tegen, hij vertelt ons dat er ook een fish market is, dus daar lopen we naartoe. We kunnen het echter niet vinden, tot een meisje vertelt dat we hier naar binnen moeten, de trap op. Dit lijkt ons niet, het zal wel een smoes zijn om ons een souvenirwinkel in te krijgen, maar inderdaad dit moet de fish market zijn. Alhoewel.. een fish market kun je het niet echt noemen, het is eerder een visafslag… in een gebouwtje van 5 bij 10 meter. Vrouwen roepen wat in het Portugees/Creools tegen ons, waarschijnlijk of we tonijn willen kopen, maar wat moeten wij daar in hemelsnaam mee. Misschien kunnen ze het inblikken, dan kunnen we het meenemen naar Nederland.

We lopen nog wat rond in de straatjes rondom het centrum. Sommige straatjes zien er erg sfeervol, kleurrijk uit, andere straatjes doen je net denken aan de favela’s (van de film dan, want we zijn er nooit geweest), of aan de resten van een gebombardeerde stad. En weer komen we Abel tegen. Dit keer is hij andere toeristen aan het rondleiden.

Na wat gedronken te hebben op een terras, gaan we weer terug naar het hotel, alwaar we ons laten ploffen op een bedje bij het zwembad. Zoveel inspanning op een relaxvakantie J . Daarna na de lunch weer verplaatsen naar het strand. 

Als we een duik nemen in het water (daarvoor moet je nog 100 meter verderop lopen, daar is zandstrand, het strand van het hotel heeft alleen rot(s)strand) zijn daar twee Senegalese vrouwen die Tess vragen of ze haar haar wil laten vlechten. Alsof ze gedachten kunnen lezen. Want inderdaad, Tess wilde haar haar laten invlechten bij het hotel, maar deze dames kunnen het voor veel goedkoper. Het moet wel snel gebeuren, want over anderhalf uur moeten we bij de receptie zijn voor informatie van de hostess van Arke. Maar dat is geen probleem volgens de vrouwen.

Ze gaan voortvarend te werk, als in Sneltreinvaart (TGV, geen HSL) vlechten ze het haar van Tess, samen met extensions in en na 2 uurtjes is de klus geklaard. Tess helemaal blij.

Om vijf uur zijn we bij de receptie voor de informatie van Arke. We willen misschien wat excursies doen. De hostess vertelt dat er deze week regelmatig walvissen zijn gespot. Eigenlijk is het nog niet het seizoen maar omdat ze nu al gespot zijn, worden er nu al boottochten georganiseerd. Daar gaan we dus aan mee doen.

Ook gaan we quad rijden over het zuid deel van het eiland (eigenlijk is dat het westelijk deel van het eiland, maar in Boa Vista spreekt je van het noord deel als je het over het oosten hebt, omdat dat het deel is, dat als eerst ontdekt werd door de Portugezen). We willen ook het noord deel doen, maar hebben geen zin in de verplichte stops bij dorpjes/souvenirwinkels etc. dus misschien kunnen we Abel strikken ons te brengen.

De hostess vertelt ons nog wat interessante info. Zo leven de meeste mensen in Sal Rei (grootste “stad” van Boa Vista, 12.000 inwoners) rondom de stad in sloppenwijken. Kaapverdië is sowieso een van de armste landen ter wereld. Het wordt ook afgeraden om door de sloppenwijken of sowieso ’s nachts in Boa Vista rond te lopen voor de veiligheid. Waarschijnlijk een wat overdreven advies i.v.m. de verantwoordelijkheid als reisorganisatie, maar ja. Ook wordt de helft van de dag (op het grootste deel van het eiland) de stroom uitgezet. Gelukkig in het hotel hebben we wel 24 uur per dag stroom, maar op bijvoorbeeld de luchthaven is er ’s nachts geen stroom. 

Om zes uur eten we wat bij de bar. Niet in het restaurant, want dit eten was ons gister een beetje tegengevallen en bij de bar kun je a la carte eten. Als we gegeten hebben, pakken we de taxi naar het centrum. Wellicht toch door de waarschuwing van de hostess, maar Tess (en stiekem ook Mark) heeft al wel weer genoeg gelopen vandaag. We laten ons afzetten in het centrum, waar het erg druk is op het plein. Er is een bandje bezig met Portugese/Kaapverdische muziek te maken en veel mensen doen mee. Voor de rest om het plein heen is er niet zoveel te doen, behalve één openlucht restaurantje waar het bomvol is. Hier gaan we wat drinken, want er is nog net één tafeltje vrij.

Als we aan het drinken zijn, komt er ineens een stel oude Engelsen bij ons aan tafel zitten. Verbaasd zitten we elkaar aan te kijken, want zonder te vragen nemen ze plaats. De dame van het stel begint ook haar tanden te flossen. Vanaf een andere tafel wordt dit gade geslagen en krijgen de slappen lach als ze dit zien, en ook wij kunnen onze lach niet verbergen.

Hierna gaan we weer terug naar het hotel met de taxi (het plein is inmiddels weer helemaal verlaten) en drinken nog een biertje in afwachting van het uitzicht van een compleet donker eiland, als de stroom straks uitgaat.