Dag 6 Kaapverdië

Vandaag gaat de wekker vroeg af, om 07:15 uur, want we moeten om half 8 aan het ontbijt zitten. Dit moet omdat we om kwart voor 9 worden opgehaald om quad te rijden. We gaan naar het zuid deel. Dit is dus eigenlijk het oosten, maar zoals eerder uitgelegd werd dit deel pas later ontdekt.

Om 8:45 uur staan we klaar. Er staan heel wat taxi’s die ons maar al te graag mee willen nemen, maar niet de taxi die we moeten hebben van Tui. Mark gaat maar eens vragen bij de receptie waar die blijft. De receptie belt het telefoon nummer wat er op het formulier staat dat wij van Desi, onze hostess hebben gekregen. Ondertussen wacht Tess bij de poort. 

Ineens gaat het regenen. Tess kan schuilen bij de beveiliging aan de poort samen met en vrouw en haar hondje. Waarschijnlijk de vrouw van de baas van het hotel. Mark die bij de receptie staat ziet iedereen naar buiten lopen. Ze lijken wel verbaasd. De receptionist vertelt Mark dat ze al een jaar geen regen meer hebben gehad. Na een paar druppels van hooguit een minuutje is de bui alweer voorbij.

Na de bui loopt Tess naar Mark bij de receptie. Wij zijn waarschijnlijk niet geboekt voor de ochtend tour. Dit heeft uitleg nodig. Op vrijdag toen Desi bij het hotel was voor de welkomst meeting hebben wij aangegeven dat wij graag de ochtend tour mee wilden doen. Dat heeft zij ook opgeschreven, maar wel de middag tijd genoteerd. Zondag bij het betalen van de tour, heeft zij de middag tijd veranderd in de ochtend tijd, maar waarschijnlijk is wel de tour geboekt voor de middag. Dat nummer wat de receptionist eerder gebeld had bleek niet het nummer van Desi te zijn, gelukkig ligt er een map van Arke bij de receptie met het juiste nummer. Mark krijgt Desi aan de telefoon. Het is een beetje onduidelijk wat er precies mis is gegaan, maar we kunnen met de middag tour mee, of morgen ochtend.

Wij gaan liever vanmiddag met de tour mee zodat we morgen nog een relax dagje kunnen hebben voordat we naar huis moeten L

Het zonnetje is inmiddels weer flink gaan schijnen, dus tijd voor het strand. Hier gaan we maar even vertoeven en de tijd doden. Na 2 duiken in zee, de golven zijn vandaag nog hoger dan andere dagen, en wat zonnen is het tijd voor de lunch. Om 13:45 uur worden we dan toch opgehaald. We geven ons ticket af die nog net te lezen is, omdat Mark deze in z’n zwembroek had gestopt en ermee was gaan zwemmen in zee….

Na een klein ritje komen we aan bij de quads. Hier is ook een kart baan, maar dat is misschien een idee voor een volgend bezoekje aan Boa Vista. Wij krijgen een formulier met regels die wij moeten lezen en ondertekenen. Als wij deze inleveren krijgen we onze helm. Vrij snel daarna gaan we naar de quads. Hier krijgen we wat uitleg over hoe de quad werkt. Eerst sleuteltje omdraaien, daarna beide remmen ingedrukt houden en dan op het gele hendeltje drukken. Mark heeft dit al snel door. We komen niet aan de versnellingspook, maar er zit een gas hendel op, als je deze indrukt met je duim dan rijdt de quad. Eitje!! We gaan op pad.

De tour begint in kolonne met zo’n 20 quads over de weg en we rijden stapvoets. Oh nee he, het zal toch niet zo’n tour worden waar we in slakkentempo achter elkaar aan blijven rijden. Dit blijkt gelukkig niet zo te zijn. Wel moeten we in kolonne blijven rijden, maar het tempo gaat iets omhoog, en als je dan even een gaatje laat vallen, kun je toch even vol gas. Zo kon het dat we met twee wielen van de grond over hobbels scheuren. Tess houdt zich gelukkig goed vast als Mark aan het scheuren is. Mark rijdt voor het eerst op een quad, maar als volleerd quadrijder manoeuvreert hij zich door krappe bochten en over keien, allemaal geleerd in GTA.

Het eerste deel van de toch gaat door dor landschap, het lijkt vulkanisch gesteente waar we overheen rijden en we zien wat geitjes, paarden en ezels langs de weg. Het is erg stoffig en met tegenwind zien we geen hand voor ogen, gelukkig hebben we onze zonnebril op en bandana voor onze neus en mond. De eerste stop is bij een dorpje, waarvan de naam ons ontschoten is, een verplichte stop bij menig excursie om de lokale bevolking een kans te bieden hun souvenirs te slijten. Zodra we de quad afstappen worden we bestormd door souvenirverkopers. We slaan ons er doorheen en kijken wat rond in het dorpje. Wat foto’s en dan kunnen we weer op weg. Dan volgt een zo mogelijk nog dorrer landschap en het lijkt wel een maanlandschap (dat denken we, want we zijn nog nooit op de maan geweest). Na veel gehobbel komen we aan bij de volgende stop: “Santa Monica Beach”, wellicht vernoemd naar het strand in LA? Het is een heel lang strand, 8 kilometer lang zonder één of andere bebouwing (Helaas zal er binnenkort wel een groot resort gebouwd gaan worden) en het is er erg rustig, omdat je er erg moeilijk kan komen. Hier houden we 45 minuten pauze en kunnen we even een frisse duik nemen. Het water ziet er erg kalm uit, maar dit is maar schijn. Af en toe komt er een grote golf voorbij die ons, als we mee duiken, helemaal het strand op kwakt.

Dan gaan we weer verder. De trip gaat nu over strand en nu kan het gas er helemaal op. De kolonne heeft de vaart er goed in en op het brede strand kun je ook wel even van de kolonne afwijken om het gas helemaal in te duwen, wat een gebrul komt er dan uit de 400 cc motor en Tess moet zich goed vasthouden. We stoppen bij een volgend strandje, wat beschermd natuurgebied is voor schildpadden die hier hun eieren leggen. In deze periode zijn er alleen helaas geen schildpadden. Wel zien we (volgens ons is het) een buizerd van dichtbij, die staat te chillen op een rotsformatie en door zijn kleuren bijna niet opvalt.

We hebben er al een leuke rit opzitten, maar het volgende stuk van de rit is geweldig. We komen bij enorme zandduinen (Sahara zand wat een paar honderd kilometer verder weg vanaf de andere kant van de oceaan komt aanwaaien) en dit lijkt wel een scene uit de dakarrally. De duinen zijn zo hoog en met de inmiddels laagstaande zon geeft dit met de lange schaduwen een prachtig gezicht, dit is zeker het mooiste deel van Boa Vista en misschien wel van Kaapverdië. We stoppen, helaas niet op het mooiste punt, om nog een paar foto’s te kunnen maken.

Dan zijn we aan het laatste deel begonnen en komen we weer op de openbare “weg” (een soort kinderkopjes) terecht, maar ook nu zit de vaart er goed in en kunnen we af en toe het gas vol opengooien. Op het eindpunt leveren we onze helm in, bedanken we de crew en worden we weer naar ons hotel teruggebracht. Maar wat zien we eruit. Vooral Mark, omdat hij voorop zat, is helemaal bruin van het stof. Dat wordt even flink douchen in het hotel.

Vanavond gaan we niet zoveel doen. We eten weer een keer bij Elcis Bar, die van de Belgen. De laatste keer kreeg Mark ipv gegrilde kip, kipsate opgediend, dus dat moest nog een keer over. Het was ook dit keer weer heerlijk eten. We zijn de enige, dus aan de ene kant voelen we ons een beetje opgelaten omdat ze nu openblijven voor ons, aan de andere kant is het gezellig een praatje maken met de eigenaar en krijgen we te horen, hoe het komt dat twee Belgen ervoor kiezen om een restaurant in Boa Vista te openen.

Na het eten lopen we terug naar het hotel. We (Mark) drinken nog wat en voordat we het weten liggen we alweer te slapen. 

Oh ja, Happy St. Patricks Day.

Truste.