Dag 7 Kaapverdië

18 maart 2015 - Sal Rei, Kaapverdië

Wij slapen heerlijk uit. Om half 10 gaan we ontbijten. Vandaag wordt een rustig dagje. Het is de laatste volledige dag op Boa Vista in Kaapverdië. Wij gaan eerst even naar Sal Rei. Als wij bij de poort aan komen staan er al taxi’s klaar, mooi! Wij kunnen mee rijden. Wij moeten naar Sal Rei om geld te pinnen om de rekening van het restaurant waar we gisteren hebben gegeten te betalen en even afscheid nemen van Abel. Wij hebben beloofd om hem aan te bevelen bij vrienden en familie, als zij naar Boa Vista of Sal (daar is hij soms ook) gaan. Hierna checken we nog even internet en dan op weg met de taxi naar Elci bar. Als wij aankomen lijkt het alsof zij net wakker zijn. Het is ook pas kwart over 11. Hierna lopen we dat laatste stukje terug naar het hotel.

Nu is het tijd voor het strand. Verder doen we niets behalve zonnen en af en toe een duik. Nou we verplaatsen ons eventjes richting de bar voor een lunch, maar dan weer snel terug naar het strand. Mark weet niet wat hem overkomt “van zonnen word je moe”. Hulde aan Mark dat hij dit ook vol houdt.

DSC04822

Toen wij vorige week aankwamen, kwamen ook twee dames aan. Sporadisch komen wij elkaar deze week tegen, maar als je tegelijk aan komt schept dat vaak toch een soort band. Vandaag gingen we met z’n vieren een duik nemen. Heel gezellig was dat, alhoewel de golven ons vaak uit elkaar dreven. Toch was het leuk. Bij het strandje staat een handvol locals klaar om toeristen over te halen om hun souvenirs te kopen. Er is vanmorgen net een nieuwe horde toeristen binnengekomen in het hotel, blijkbaar kennen de locals de vluchttijden ook.

Om half 6 is het tijd om naar de kamer te gaan, want het wordt inmiddels ook al wat kouder. We gaan even lekker een warme douche nemen. Tess moet eerst een schone handdoek gaan regelen bij de receptie. Deze zijn ze vergeten te verschonen tijdens het schoonmaken vanmiddag.

Om 6 uur gaan we naar de receptie terug om te vragen wat de check out tijd is morgen en daarna gaan we naar de bar. Hier kunnen we een gratis cocktail halen. Dat doen we dan ook. Ineens komen er een heleboel Italianen, deze zijn vandaag allemaal aangekomen.  We weten niet precies of deze gratis cocktail wel voor ons bestemd is, of alleen voor de nieuwe mensen, maar volgens mij maakt dat niets uit. Ook kunnen we wat broodjes pakken, dat doet Mark dan ook en hij neemt nog een cocktail. Gewoon omdat het kan.

Het wordt toch best fris nu, Tess haalt even een omslag doek en een vest voor ons in de kamer. Daarna nemen we beide nog een cocktail. Gelukkig zijn er ook alcohol vrije cocktails. Hier is Tess blij mee. 

Een van de mannen van het entertainment team heet Luigi. Mark vraagt hem waar Mario is. Hij haalt eerst een collega erbij, hij probeert een beetje grappig te doen, maar eigenlijk is hij heel flauw. Dan draait Luigi zich om en een van de nieuwe gasten lijkt erg veel op Mario. Dat is hem dus. Hij wordt van z’n kaart spelletje weggetrokken om op de foto te gaan. Daarna mag hij weer verder spelen. Dit was wel even lachen, want hij lijkt echt op Mario en hij is Italiaans, alleen had hij zelf geen idee over wie we het hadden.

Om zeven uur is het tijd voor het diner. Met een warm welkom en onthaal van de staff en het entertainment team lopen we naar binnen. Sommige rennen naar binnen om de beste plek te bemachtigen. Een van de dames die te gelijk met ons aankwam vorige week heeft een mooi plekje gevonden, wij nemen plaats aan een tafeltje naast hun. Het eten is ongeveer het zelfde als de eerste avond toen wij hier hebben gegeten. Het stelt dus niet echt veel voor. Wij zijn al snel uitgegeten en zeggen gedag tegen de twee dames. Tijd om naar de kamer te gaan. We willen afrekenen, aangezien we alleen logies ontbijt hebben, maar er zit niemand bij de kassa. We kijken om ons heen, maar er is niemand te bekennen van de staf en niemand reageert verder. Nou, dan vinden wij het ook wel prima en lopen weg. Mooi, dat was weer een gratis diner wat toch niet zoveel voorstelde.

Teruglopend naar de kamer worden we gevolgd door een lief, klein zwerfkatje, alhoewel het er best goed uitziet. We hebben niks te eten voor ‘m maar toch blijft hij ons volgen. Dan bedenken we dat we nog een zakje chips in de kamer hebben liggen en aangezien het katje ons helemaal tot de kamer blijft volgen (en dat is een behoorlijke wandeling), geven we ‘m wat chips. Al snel komt er een ander katje bij en die begint ook gretig aan de chips te knagen. Dit katje heeft maar één oog. Als de eerste is uitgegeten, komt er een derde katje bij die de andere twee wegjaagt. Met wat pedagogisch verantwoorde skills kunnen we toch katje twee en katje drie allebei laten knabbelen aan de chips. Katje één wil graag naar binnen, maar dat is toch niet de bedoeling en gaat in de vensterbank zitten miauwen. Best wel zielig, maar ja, we hebben onze goede daad weer verricht vandaag (alhoewel we ons afvragen hoe goed chips is voor een katje).

Voldaan gaan we slapen, onze laatste nacht in Kaapverdië :(