Terug naar huis.... Helaas

Helaas, aan al het goede komt een eind. Zo ook deze fantastische vakantie. We staan niet al te vroeg op, maar toch wel op tijd. Koffers en tassen pakken we in, zodat we dat straks na het ontbijt niet hoeven te doen. 

Hierna gaan we ontbijten. Het wordt het laatste Engelse ontbijt voor een lange tijd, maar dat is alleen maar goed voor de lijn, want een maand lang ontbijten met worst en bacon en ei is natuurlijk niet heel erg goed voor de lijn. Maar ja, wat maakt het uit….. we zijn op vakantie. Hierna rijdt Mark de auto voor. We laden de koffers in en nemen afscheid van Kris de Belgische host van de Tafelberg guesthouse. 

Vandaag hebben we nog wel een paar uur de tijd om iets te doen. We gaan het centrum in. Hier staat een kasteel. “Kasteel de goede hoop”. We moeten toegeven dat dit niet echt op een kasteel lijkt, meer een fort. Deze stelt dan ook niet zo veel voor met de kastelen die wij vorig jaar in Ierland hebben gezien, maar deze is dan ook nog niet zo oud. De historische waarde is wel heel hoog. Gebouwd door de VOC in de 17e eeuw. Het zonnetje schijnt heerlijk. Tess gaat even genieten van de zon, terwijl Mark een militair museum in gaat in het fort (heel interessant over de historie van De Kaap en historische veldslagen). Hierna drinken we nog een kopje koffie en we verlaten het “kasteel”. 

Het is zondag, hier zijn de winkels verder dan ook dicht. Shoppen zit er dus niet in, tot grote opluchting van Mark. We gaan even lunchen bij Nando’s, ook al valt deze tegen in vergelijking met de Nando’s in Engeland, toch is het best wel lekker en zal ook een bezoekje aan Nando’s er voorlopig niet meer in zitten. Daarna lopen we nog langs het house of parliament. We lopen door een laantje, waar heel veel eekhoorntjes zitten, maar ook zwervers. Ze vallen ons niet lastig. Hier worden wij heel blij van, misschien vanwege de politie die hier patrouilleert. Maar wat blijkt, hier zit ook het Joods museum en het Holocaust monument in de buurt, deze worden zeer streng bewaakt door verschrikkelijk veel politie en particuliere beveiliging. Voor het museum, in de straten ernaast en op de hoeken van de straat, wemelt het van de politie.

Een paar straten verderop vragen we twee andere beveiligers (die weer een ander gebouw aan het bewaken zijn) waarom er zoveel politie is. Voordat de beveiliger kan antwoorden, komt er een stem uit de achterbak van hun auto. Er blijkt iemand achter de tralies te zitten, de beveiligers doen er ook een beetje vaag over dus we lopen weer verder. We zijn nog geen vijf minuten verder gelopen als ineens die persoon die zojuist nog achter tralies zat, bij ons om geld komt bedelen! Maar jij zat net toch vast? Apart! 

Hierna lopen we terug naar de auto. We hebben nog wat tijd over. We gaan naar het Waterfront. Op zondag lijkt wel heel Kaapstad hier rond te hangen, wat een drukte! Wel gezellig en we kunnen op een terrasje zitten, in afwachting tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. Nadat we twee ijs-milkshakes op hebben, want het is nog erg warm, gaan we naar het “Nobel square”. Hier zijn wij nog niet geweest en willen we toch nog even zien. De reeds overleden Nkosi Albert Luthuli, aartsbisschop Desmond Tutu, de voormalige president De Klerk en uiteraard de voormalig president en helaas overleden Nelson Mandela. Even snel een foto maken en weer verder. Hierna gaan we naar de auto en rijden naar het vliegveld.

Als we aankomen bij de car rentals om de auto terug te brengen, mogen we weer gaan zitten, we worden naar de vertrekhallen gebracht. Gelukkig maar want het blijkt nog best een end lopen te zijn. We zijn al online ingecheckt. We moeten alleen even de boarding passen uitprinten. Dit lukt alleen voor de eerste vlucht. Wij laten de koffers sealen voor de veiligheid en hierdoor zijn ze in Nederland ook beter te onderscheiden van alle andere koffers. Wij gaan hierna naar de bagage drop off. Hier krijgen we de boarding passes voor beide vluchten. 

We drinken nog wat bij Mugg & Bean. Daarna gaan we door de douane. Wij zijn vijf uur te vroeg, dus we hebben alle tijd. We shoppen nog even, we hebben nog wifi, maar het is vooral heel lang wachten. Het is heel onwerkelijk en we beseffen nog niet helemaal dat de vakantie voorbij is. Vier weken hebben we dit land intensief beleefd en nu ineens komt er best wel een abrubt einde aan. 

Om half negen kunnen we het vliegtuig in. We zijn er dan nu uiteindelijk ook wel klaar mee na al dit wachten. Laat ons nu maar thuis zijn.  Liever natuurlijk helemaal niet, maar aangezien we hier nu toch al zijn… We zien ook wel op tegen de enorm lange vlucht. Kunnen we wel slapen? Dat is wel belangrijk. 

De volgende dag:

Elf en een half uur later om ongeveer half 8 ’s ochtends komen we dan aan in Londen. Tess heeft wel redelijk goed geslapen. Mark iets minder. Jammer genoeg. Mark vond de stoelen echt niet comfortabel en veel beenruimte hadden we ook niet. Dat heeft Mark wel eens beter meegemaakt. Ook hier hebben we vier uur de tijd. Ugh…. Dat wachten duurt wel lang nu. Enorme lange rij bij de douane van Heathrow en daarna weer een lange rij bij de bagagecontrole. Maar ja, we hebben toch alle tijd. Ook hebben we hier weer wifi, dat scheelt wel. Dan gaat de tijd wat sneller. Ook hebben we een bakkie gehaald bij Starbucks. In Zuid Afrika hebben ze geen Starbucks, dus dat is alweer een maand geleden. Anyway, we zitten op precies de zelfde plaats als een maand geleden, maar toen moest de reis nog beginnen, nu zit deze er helaas op. We hebben het vliegveld een maand geleden dus al gezien, er valt hier dus ook niet zo veel meer te doen. We zoeken nog een plekje om onze telefoons op te laden. Uiteindelijk gevonden. 

Om half 12 zouden we naar de gate kunnen, helaas is ons vliegtuig iets vertraagd. He bah, ook dat nog…. De reis duurt al zo lang. Uiteindelijk kunnen we om iets voor half 1 het vliegtuig in. Na een uurtje vliegen zijn we dan eindelijk in Nederland. Het wachten op de koffers duurt een eeuwigheid. Maar daar zijn ze dan. We kunnen onze ouders weer in de armen sluiten, maar net voordat we door de deur willen, worden we apart genomen, onze koffers moeten door een scan. Iedereen uit Zuid Afrika lijkt het wel, want vlak na ons wordt er weer iemand uit gepikt. Wij mogen door, wij hebben niets aan verboden spullen meegenomen. Kan natuurlijk eten zijn, maar ook ivoor. 

Als we door de deur komen, staan onze ouders, Quinten en Marije klaar, wat gezellig! Wat fijn om iedereen weer te zien. En in de armen te sluiten. Hoe veel we het ook naar ons zin hebben gehad op vakantie, onze ouders hebben we toch wel vreselijk gemist. Lief dat jullie allemaal zijn gekomen. 

Bedankt lieve Eric en Marlies voor de goede zorgen van Pino en  ons huis tijdens onze vakantie en iedereen bedankt voor de leuke reacties op ons blog. 

Terug naar de realiteit :-(