Dag 5 Kaapverdië

Vandaag gaan we walvis spotten! Het seizoen om walvissen te kunnen spotten begint normaal gesproken pas eind maart, maar in de afgelopen weken zijn er al regelmatig walvissen gespot dus de kans dat we ze kunnen zien is groot, dit gaan we dus ook doen. Bij Kaapverdië zijn de bultruggen te zien, walvissen die Mark al eens gezien heeft in Australië (en één in de verte in Zuid Afrika), maar Tess nog niet. We vertrekken om ca. 2 uur, dus de morgen hebben we nog om te relaxen.

Nadat we ge-ontbijt hebben, gaan we naar het strand. Weer even genieten van de zon, het waait gelukkig minder hard dan gister en eergister, maar de golven zijn nog net zo hoog, dus een paar duiken in zee, weer opdrogen in de zon en de tijd is zo voorbij om ons klaar te maken voor het walvis spotten.

Om tien voor twee worden we opgehaald in een pick-up. Daarna worden er twee andere opgepikt, waaronder onze hostess die ook meegaat op de walvistocht. We worden bij de haven afgezet en hier staat al een flinke groep mensen te wachten en er komt ook nog een bus aan. We vragen ons af of dit allemaal gaat passen op de boot, want we waren met een catamaran zeilboot. In twee groepen worden we naar de boot gebracht per motorbootje en het blijkt inderdaad makkelijk te passen. Wij gaan op de voorkant zitten, maar niet te ver naar voren, want dan zou je nog wel eens nat kunnen worden. Dan is het tijd om de Atlantische oceaan te gaan trotseren.

Als we de haven uitvaren, blijkt er toch een behoorlijke wind te staan en de golven zijn groot, deze worden des te groter hoe verder we uitvaren. De catamaran schiet omhoog over metershoge golven om daarna weer om het water neer te kletteren, de volgende golf doorsnijdend. Gelukkig zijn we niet helemaal voorop gaan zitten, want het water hoost over de boeg en de mensen die daar zijn gaan zitten, worden zeiknat. Met de wind en het koude water is dit niet echt een pretje. Maar daar heeft de rest van de boot geen boodschap aan en er wordt luid om gelachen.

Onze gids, een Kaapverdische bioloog speurt vanaf boven ons de horizon af naar walvissen. We verwachten er niet zoveel van, want normaal gesproken zijn er geen walvissen deze tijd van het jaar, maar dan komt er een Tarzan achtige schreeuw van boven, de bioloog heeft de eerste walvis gezien.

Wij kijken verbaasd en vol verwachting naar de richting waar de bioloog heen wijst, maar wij zien niks en denken dat hij een geintje maakt, dan opeens springt er een walvis metershoog uit het water, zo vet! De walvis klapt op het water en als in een vertragende herhaling spat het water op.  De boot spurt naar de plek waar de walvis boven komt, maar het duurt ca. 8 minuten voordat de walvis weer bovenkomt om te ademen. Als die dan weer bovenkomt, blijkt het dat die alweer tientallen meters verder zijn gezwommen. We blijven de walvissen volgen en zien ze af en toe bovenkomen, maar ze blijven wel van een afstandje.

Uiteindelijk, na ca. drie uur varen is het dan weer tijd om terug te keren, een aantal mensen is al over hun nek gegaan aan boord, zij zijn zeeziek. Op de terugweg worden ook wij getrakteerd op een paar hozen water van een golf die tegen de zijkant klettert. We zien ook nog een paar vliegende vissen voor onze boot wegvliegen. Dit is een heel apart gezicht. In eerste instantie springt de vis uit het water, om daarna wat het lijkt te “rennen” en daarna als een zwaluw tientallen meters over het water te scheren om uiteindelijk weer in het water te verdwijnen.

We zijn blij uiteindelijk weer op de kade te staan, want het was best koud door de wind en het water wat opspoot tegen de boeg en we worden weer teruggebracht naar ons hotel. We douchen even snel, want een heerlijke warme douche hebben we wel verdiend. We gaan dan op weg naar het centrum om te gaan eten. Het is inmiddels half 7.

We geven de overige loom bandjes terug aan Abel, Tess wilt nog wat betalen voor de kleine moeite, maar dat weigert Abel aan te nemen, Ook al is het voor zijn zus, maar hij wilt het echt niet. Daarna gaan we naar een mini supermarkt waar Mark wat biertjes haalt voor in het hotel.

We gaan pizza eten. We krijgen een joekel van een pizza. Mark krijgt deze zonder enkele moeite op. Tess zit na een halve pizza al vol. Zullen we een doggy bag mee nemen? Dan vragen we in het restaurant van ons hotel morgen om deze op te warmen. Toen kwam Mark met het briljante idee om de stukjes aan de zwerf hondjes te geven. Maar ja, hoe neem je die stukjes mee? Dit idee hadden ook 2 heren aan een tafeltje naast ons, en deed servetjes om de pizza stukken, dat deed Tess ook. Mark had nog een plastic tasje in z’n rugzak. Na het afrekenen gingen wij een rondje lopen op zoek naar zwerf hondjes. Deze hebben w e al gauw gevonden. Wij hebben weer 3 broodmagere hondjes geholpen. Alle hondjes doen Tess denken aan Jenna, en hoe Jenna als puppy heeft geleefd als zwerf hondje langs de straten in Spanje. 

We checken nog even onze mail, Whatsapp en Facebook, want alleen in het stadje hebben we gratis Wi-Fi. Daarna nemen we een taxi terug naar het hotel. Niet omdat we lui zijn, maar omdat het volgens Arke onveilig is om na zonsondergang die route van en naar het hotel te lopen.

We kunnen vanavond met het entertainment team van het hotel nog mee naar een reggae feestje, maar we besluiten dit niet te doen, want morgen moeten we vroeg op voor de volgende excursie.

Mark wilt nog even in bad, maar het water is niet zo warm meer en helemaal bruin. Toch maar niet.