Naar Underberg en de Drakensbergen

Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg van 434 km en volgens de navigatie is dat ruim 5 uur rijden, maar met de Afrikaanse wegen en het verkeer weet je dat maar nooit. Dus we zitten al vroeg aan het ontbijt om zo snel mogelijk te vertrekken. Als de rit meezit, willen we onderweg ook nog even stoppen in Durban en misschien nog wat andere plekken.

Om 9 uur zeggen we tot ziens tegen Saint Lucia. Jammer dat we moeten vertrekken, want wat is dit een gezellig plaatsje met een laid-back sfeertje. Er is trouwens maar één weg in en uit Saint Lucia, want het is aan de ene kant afgesloten door de Saint Lucia rivier en Saint Lucia Lake en de andere kant de oceaan.

Als we op de “snelweg” rijden (éénbaans) valt het ons op dat de meeste auto’s op de vluchtstrook rijden. Normaal gesproken doet men dat om een snellere medeweggebruiker te laten inhalen, maar hier doen ze dat waarschijnlijk omdat het veiliger is op de vluchtstrook dan op de normale baan en dat ondervinden we ook, als er tegenliggers inhalen op plekken die niet geschikt zijn hiervoor en wij dus moeten uitwijken naar de vluchtstrook. Met regelmatig Afrikanen op de vluchtstrook die aan het liften zijn, is dat niet echt een veilige situatie. 

Later komen we bij de tolweg en vanaf hier is het dubbelbaans en goed asfalt. Hier kunnen we dus lekker doorscheuren. Richting Durban wordt de omgeving steeds groener en we hebben uitzicht op een heuvelachtige groene omgeving. Een beetje een Ierlandachtige omgeving. Dat is weer wat anders dan de dorre natuur die we gewend waren.

Als we bij Durban zijn, hebben we tijd om even bij het stadion te kijken waar het Nederlands elftal vier jaar geleden ook een paar wedstrijden gespeeld heeft. Je kan hier ook de Skycar nemen, een monorail die naar de top van het stadion gaat. Dat willen we ook wel even doen. Maar bij de kassa vertelt men dat deze gesloten is vanwege teveel wind. Apart, er staat helemaal geen wind denken we, maar misschien op de top wel. Laten we dan maar even wat drinken en vanaf het restaurantje hebben we uitzicht op de monorail en deze gaat gewoon omhoog en naar beneden en weer omhoog, deze maakt niet echt een gesloten indruk. We gaan dus weer naar de kassa en de monorail blijkt “weer” geopend, oftewel nooit gesloten dus.

We kopen een kaartje en lopen snel naar de rij, want een 20-tal huppel-kutjes. voor ons die willen ook naar boven en nu hoeven we niet te wachten. Niet al te lang zijn we boven en vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over de skyline van Durban en over de Indische oceaan. We maken wat foto’s en gaan weer snel weer naar beneden, snel verder, want we zijn er nog lang niet. 

Na ongeveer drie uur rijden komen we bij het plaatsje Howick. Tess weet van 2 jaar geleden dat er een waterval “Howick falls” is. We hebben een klein beetje tijd voor om deze te bezoeken en snel een kiekje. Na vijf minuten rijden we weer verder. Nog een uurtje rijden volgens de navigatie, die alleen het plaatsje Underberg kent en niet het adres van de lodge. We hebben ook nog de routebeschrijving van rondreisopmaat maar hier staat een onduidelijkheid in waardoor we even verkeerd rijden. Maar gelukkig is het nu niet donker en ook niet op een berg maar wel in de “middle of nowhere”.

Als we bij de lodge aankomen, blijken wij in een vrijstaande villa te zitten. Dit staat apart van de lodges waar ook de receptie is. Wij parkeren de auto bij de villa en lopen naar de receptie. We checken in en boeken een tafel voor het avondeten. We zitten kilometers buiten de beschaving, dus het is geen optie om naar het dorp te gaan om daar te eten. We lopen weer terug naar de villa. Er zijn acht kamers in deze villa. Wij zitten op de 1e etage. We halen de koffers uit de auto, daarna relaxen we even om bij te komen van de lange rit. De lodge heeft wat weg van en skioord. Er is alleen geen sneeuw, het gaat vannacht wel vriezen en we worden aangeraden vanavond te douchen en water klaar te zetten, want de leidingen bevriezen regelmatig in de nacht. Overdag wordt het (voor Mark) een aangename 20 graden. 

Mark gaat buiten kijken of hij nog wat foto’s kan maken van de zonsondergang en de Drakensbergen. Hij is al snel terug. Er is niet veel te zien, want de Drakensbergen zitten aan de andere kant van de heuvel, waar onze lodge zit.