St. Lucia, Tess' verjaardag

Saint Lucia

Vanmorgen hebben we geen wekker gezet en kunnen we uitslapen, we hebben voor ’s ochtends vroeg geen plannen, behalve uitslapen dus. Helaas zijn er een paar Hollandse koters die roet in het eten gooien en rennend en gillend om 7 uur ’s ochtends over terrein tekeer gaan, jammer weer. 

Dus dan toch maar op tijd eruit en ontbijtje scoren. Vandaag is Tess jarig dus het is een speciale dag. Sowieso hebben we al een boottocht op lake St Lucia gepland staan voor vanmiddag, maar nog niks voor de ochtend. Tess wil nog steeds graag haar haren laten vlechten, dit was in Swaziland niet gelukt. Hier kan het ook en via de receptie heeft zij geregeld dat er iemand bij het zwembad langskomt om haar haren te doen. Met Afrikanen kan je echter nooit fatsoenlijke afspraken maken, dus het is even afwachten of ze op komen dagen, en zo ja hoe laat. 

In de tussentijd boeken we een safari voor de volgende dag bij collega’s van Elise (lees: Avis), dat doen zij blijkbaar ook. En daarna relaxen we wat bij het zwembad totdat de kapster langskomt. Deze komt dan uiteindelijk en redelijk op tijd langs en Tess wordt onder handen genomen, terwijl Mark lekker bij het zwembad blijft liggen. Na een uurtje is het gedaan en is Tess getransformeerd tot albino Afrikaanse. Helaas duurt de pret niet lang, want nog geen 10 minuten nadat de kapsters vertrokken zijn, knappen de elastiekjes. Gelukkig heeft Tess nog wat loom-armbandjes, waarvan ze de elastiekjes kan gebruiken. Jammer genoeg zijn deze ook niet echt geschikt voor haarelastiekjes en is ze de rest van de dag/avond bezig om de elastiekjes te vervangen. Een continu terugkerend proces.

Om half drie lopen we richting lake St Lucia, de aanlegsteiger is op ca. 200 meter loopafstand van de lodge. We zijn één van de eerste en er zijn drie boten aangemeerd en wij worden naar één van de drie boten gedirigeerd. Steeds meer mensen arriveren, maar niemand komt bij ons op de boot, dat is vreemd denken we en het lijkt er steeds meer op alsof we een privé boottochtje krijgen. Dan vlak voor vertrek komt er een horde Afrikanen aan en deze komen bij ons aan boord, wij zijn dan opeens de enige blanken in een Swahili sprekend gezelschap. 

Gelukkig waren wij als eerst en hebben we een goede plekje bemachtigd op de eerste verdieping met goed uitzicht op het water. We zien al gauw een paar nijlpaarden in het water. Wat Mark nog niet wist, is dat nijlpaarden niet kunnen zwemmen, maar ze lopen over de bodem van het meer. Als ze dus te diep zouden lopen, zouden ze verdrinken. Nijlpaarden kunnen maar zes minuten hun adem inhouden. Verderop zien we een hele kudde nijlpaarden aan de kant van het water liggen, dicht tegen elkaar gekropen lekker van het zonnetje te genieten. 

Als we een stuk verder varen, liggen er nog een hoop aan de kant, maar deze nijlpaarden zijn boten minder gewend dat de nijlpaarden die dichter bij de aanlegsteiger liggen, dus de gids vraagt of iedereen z’n mond dicht wil houden, omdat anders de nijlpaarden schrikken en het water in rennen, of het bos in. Maar de Swahili mensen hebben hier geen boodschap aan en blijven lekker doorschreeuwen en de nijlpaarden schrikken op en we moeten weer afstand bewaren met de boot. 

Tijdens de rest van de tocht varen we ook nog langs mangrovebomen, we zien krokodillen, giant kingfisher (ijsvogel), visarend en een leguaan. Hierna keren we terug naar de eerder genoemde mensschuwe nijlpaarden, maar deze knorren agressief naar de boot, dus gaan we weer verder. Uiteindelijk komen we om vijf uur weer aan bij de aanlegsteiger, nog net van de ondergaande zon genietend.

Terug bij de lodge aangekomen krijgt Tess een hot-stone massage cadeau van Mark. Dit wil Tess graag en Mark mag er dan ook aan geloven. Een half uur lang worden onze nek, schouders en rug gekneed en gehotstoned. Heerlijk ontspannen kunnen we hierna op zoek naar een restaurant voor het diner. Maar wat hebben we net ook gehoord, aan het einde van de winkelstraat in de buurt van de toegangshek tot het reservaat is gisteren op straat een luipaard gespot, gewoon op straat! En dat terwijl wij in het reservaat op zoek waren naar de luipaard! Het is gewoon alsof die luipaarden dat ons expres aandoen ;-)

Nadat wij gegeten hebben bij Alfredo’s, lopen wij door de straat om te kijken of wij misschien toevallig vanavond ook de luipaard over zien steken. Ook steken hier ’s nachts nijlpaarden over op zoek naar een lekker stuk gras. Maar uiteraard zien wij niks. Het is ook nog wat vroeg daarvoor en te druk op de weg met verkeer. Wij gaan terug naar de lodge en zijn nu de blog aan het schrijven en vroeg naar bed. We moeten er morgen namelijk weer om half 5 uit! We gaan weer op safari. Waarschijnlijk de laatste deze vakantie. Maar een dagsafari dus een luipaard zal er niet in zitten… maar je weet het nooit!

Welterusten.