Dag 15 - Clearwater Beach

" I'm like, oh my God it is amazing"

Vanmorgen gaat de wekker al om half 7! Roos wordt er niet wakker van en die laten we nog even doorslapen, zodat wij de spullen kunnen inpakken etc. maar om 10 voor 7 moeten we haar dan echt wakker maken. Terwijl ze elke dag al voor zeven uur wakker wordt, slaapt ze juist deze dag door.

We moeten er zo vroeg uit omdat we om acht uur opgehaald worden bij Swan hotel, een Disney hotel, dus we moeten daar nog heen met een taxi. Vanaf daar gaan we met een bus naar Clearwater Beach aan de westkust van Florida om daar met een boottochtje mee te gaan in de hoop Dolfijnen en wat nog meer te spotten.

Om 7 uur gaat het winkeltje “pick up” in het hotel open waar we een broodje kunnen halen. Een croissantje en een broodje kaas/bacon. Klinkt lekker, maar het zijn waarschijnlijk nog broodjes van gisteren. En als Mark de koffie opdrinkt, blijkt die koud te zijn. Tijd om een nieuwe te halen, hebben we alleen niet, want Hector de Lyft chauffeur staat al voor de deur. Deze meneer komt uit Venezuela en kent Nederland wel van het honkbal, voetbal interesseert hem niet.

Terwijl we in de taxi zitten, wordt Mark gebeld. Dit is de organisatie met de vraag waar we blijven. We hadden er om half 8 moeten zijn en het is 5 over half. Mark zegt dat op de bevestiging staat 8 uur, maar dat klopt niet, zegt de dame, maar er zijn meer te laat, dus het is geen probleem.

In de bus is onze tourgids Bob, zo te zien al een op leeftijd zijnde man. Dat je in Amerika tot oud moet werken, omdat velen geen pensioen opgebouwd hebben, merkten we gister ook, toen bij de ingang een medewerker achter z'n rollator kaartjes stond te controleren!

We proberen wat te slapen in de bus, maar meer dan een beetje wegdommelen lukt niet.

We zijn vrij snel in Tampa maar dan wordt het druk op de weg en daar werd al voor gewaarschuwd. Maar het rijdt gelukkig wel door. Na 2 uur komen we aan bij Clearwater Beach. Bob zegt dat we in de bus moeten wachten, voor degenen die met de boot meegaan. Anderen komen alleen voor het strand en die kunnen gaan. Na een paar minuten komt Bob met de tickets voor de boottocht. Hij houdt één ticket over, altijd iemand die niet luistert en die is alvast naar het strand gegaan. Pech voor hem.

We hebben nog ca. een uur voordat de boot vertrekt dus we willen een beetje rondkijken. We wandelen de pier op en zien voor het eerst Pelikanen. Het is al erg warm, dus in plaats van verder wandelen gaan we het strand op en het water in. Het zand is superzacht en mooi wit. Bob vertelde dat het geen normaal zand is, maar kwartszand. 

Het water is kalm en superhelder, we zwemmen nu in de Golf van Mexico. Als we onder de pier lopen, zien we ook best wel grote vissen, zwart/wit gestreept, vast Zebravissen. Een man die vlakbij ons in het water ligt, vertelt dat het heel lang geleden is dat er haaien zijn gezien, maar later begint die ook te roepen dat er haaien zwemmen, hij is niet helemaal goed. 

Dan drogen we ons even op en ruim op tijd zijn we bij de boot "The Tropics Dolphin". We moeten een kwartiertje wachten en dan gaan we aan boord met nog zo'n twintig man, het is gelukkig niet zo druk. Ze garanderen dolfijnen te zien, maar als je ze niet ziet, krijg je geen geld terug, maar mag je een andere keer mee. Dat is een makkelijke garantie, want veel toeristen zijn hier maar een dag.

Als we de haven uitvaren vertellen ze het een en ander, bijvoorbeeld dat Tom Cruise hier 7 huizen heeft en we varen langs het "huis" (meer een resort) van Hulk Hogan. Ook varen we langs een brug, er wordt verteld dat deze brug werd gebouwd en ze aan de overkant waren, de brug 20 cm te laag uitkwamen. In plaats van dat ze dit gecorrigeerd hebben, hebben ze de brug opgeblazen en weer opnieuw gebouwd. Hij is dan wel op 4th of July opgeblazen.

Als we de baai uit zijn, zijn we in de golf van Mexico. Verderop in Clearwater Beach zijn prachtige huizen aan het strand, van o.a. Tom Cruise (weer) , Kate Bush, Mel Gibson en wie nog meer, de namen zijn we vergeten. Waarschijnlijk zijn ze er nu niet, maar alleen om te overwinteren. De huizenprijzen zijn uiteraard enorm. De gids vertelt over een aftands krotje wat er staat, dat die 1,5 miljoen dollar kost. Je moet dan nog wel het krotje slopen en nieuw bouwen en de begane grond als garage o.i.d. indelen, sinds kort kun je in Florida je begane grond namelijk niet meer verzekeren tegen natuurschade.

Ook zien we een paar dolfijnen springen naast een boot. Maar wel wat verder weg. We zijn hier speciaal gekomen om dolfijnen te zien natuurlijk, maar ze zijn schaars. Schijnbaar kunnen Dolfijnen zich ook verbranden aan de zon, dus kunnen ze niet te lang vlak onder water blijven.

Als we dan echt de Golf van Mexico op varen, hebben we een prachtig uitzicht over Clearwater Beach. Het duurt nog een hele lange tijd, maar uiteindelijk zien we dan echt een paar dolfijnen van dichtbij. Roos geniet er van. Gelukkig maar, want we branden helemaal wel op t dek en Roos heeft het erg heet, maar ze kan zich koel houden met een beker vol ijs.

(de foto is een foto genomen van het scherm van Marks camera. De kabel zijn we vergeten, dus kunnen de fotos niet van de camera halen 😔)

Na een kleine twee uurtjes zijn we weer terug aan de kade en gaan we eten. Via de boeking hebben we 55 dollar tegoedbonnen om te eten bij Krabbys (ze hebben hier crap food haha, deze grap heeft nog nooit iemand gemaakt). Mark eet een krabburger en Tess garnalen. Roos een kindermenu fish fingers (soort fishsticks). Mark met een Sierra Nevada biertje erbij. Uiteindelijk met de cadeaukaarten moeten we 0,56 dollar bijbetalen, maar de creditcard weigert zo'n klein bedrag. Gelukkig hebben we nog wat cash en kunnen we afrekenen.

Dan hebben we nog ca. een uurtje tijd te doden hier. Mark heeft nog steeds een USB kabel nodig of een memorycardlezer voor zijn camera. Ook nu weer mooie fotos gemaakt van de dolfijnen, maar die kunnen we niet op de laptop zetten, dan maar een foto van de foto op de camera voor nu. Er is een Walgreens in de buurt, dit is ook een soort supermarktketen, maar hier hebben ze geen kaartlezers en ook niet de goede USB kabel.

We kijken bij nog een winkel maar helaas. Verderop is het cafe van Hulk Hogan, maar dat vinden we te ver lopen in de hitte en we lopen toevallig langs een leuk uitziende cafeetje waar we nog een coronaatje drinken en we eten een Key Lime Pie, voordat we naar de bus teruglopen. De tijd gaat sneller dan verwacht, we zijn nog op tijd maar in de verte zien we de bus al staan. Bob had gezegd dat als we er allemaal zijn, we ook eerder kunnen vertrekken, dan missen we misschien nog de spits. Even snel er naar toe lopen zit er niet in. Het zijn geen grote wegen hier, maar alles is afgezet met hekken zodat je niet zomaar kunt oversteken. We moeten een heel stuk omlopen om bij de bus te komen, maar we zijn er 5 minuten op tijd. Als we instappen, is de bus al vol en lijkt het alsof we de laatste zijn, maar gelukkig is dat niet zo. Een Frans stel (waar Tess zich op de heenweg al aan ergerde omdat die vrouw erg onrustig en chaotisch was) komt als laatste en ook te laat. Zucht, altijd die ene die te laat is ;-) maar we kunnen gaan. De corona is aardig in onze benen gezakt en willen wel even onze ogen dichtdoen, maar Roos heeft andere plannen. Mark schrijft het blog en als Roos het blog doorleest kan Mark even zn ogen dichtdoen. Van Roos moeten we ook schrijven dat de aan het paardrijden is in de bus. De weg is zo hobbelig dat het lijkt alsof ze in galop aan het rijden is. Ongeveer een uurtje kunnen we toch onze ogen dichtdoen. Het is erg druk op de weg. De hele route rijden we zo'n beetje in de file.

Halverwege de route zien we dat het geregend heeft. Zo te zien is er heel veel water gevallen want de bermen langs de weg zijn onder water gelopen. Die hebben wij gelukkig gemist. Maar even verderop gaan de hemelpoorten ook boven de bus open en regent het flink. Gelukkig zitten we droog! Alhoewel voorin de bus, het water hard naar binnen sijpelt. Even later stroomt het water ook uit het toilet, waar wij naast zitten, maar gelukkig blijven wij droog. Al met al zijn we drie uur onderweg geweest, een uur langer door de files.

Als we worden afgezet bij het ophaalpunt is het net droog geworden. Hier moeten we een taxi nemen naar ons hotel. Het duurt even voordat de Lyft er is. We kunnen hier even naar het toilet en de souvenir winkel in. We hebben eigenlijk geen honger als we bij het hotel aankomen, behalve Roos. We halen een halve pizza (voor 12 dollar!) in de hotelwinkel voor ons drietjes. Roos gaat om ca. 21 uur naar bed. Weer laat en morgen ook weer vroeg op...