Via Durban naar Umhlanga

Het is weer tijd om te vertrekken. Vandaag is de bestemming uMhlanga, een voorstadje van Durban. Het is niet zo heel ver, ca. 200 km maar we willen toch vroeg weg, dan kunnen we onderweg een stop maken bij een Zulu toeristen dingetje en in Durban willen we bij de Indische Markt kijken, of Tess wil er kijken voor een nieuwe tas.

Het is vanmorgen -4 op de thermometer dus brrrr, lopend naar het restaurant voor het ontbijt. Zo dicht mogelijk bij de open haard zitten, want een CV of iets dergelijks hebben ze niet. Na het ontbijt snel inpakken en wegwezen. Alleen onze auto is ook stijf bevroren en een krabber zit niet bij de accessoires van de auto. Dus de airco maar vol aan en de auto even in het zonnetje parkeren. Dan kunnen we na een paar minuutjes vertrekken.

Onderweg hebben we nog even een mooi uitzicht op de Drakensbergen. Extra mooi nu, door de mist die laag bij de grond hangt door de dooi. En nu gas erop. Op de radio luisteren we naar de Zuid Afrikaanse exponent van Nick en Simon, Marco Borsato en Frans Bauer. Allemaal zingend in het Afrikaans, als we goed luisteren kunnen we het verstaan. Maar ja, net als de Nederlandse zangers is het nietszeggend…

We hebben de TomTom op Phezulu Safari Park ingesteld, hier willen we even stoppen voor een optreden van de Zuludans. Maar wederom laat de TomTom ons in de steek en waar deze zegt dat we de bestemming bereikt hebben, staan we bij een gereformeerde kerk. Dan maar op de kaart navigeren en dan komen we wat later dan gepland aan bij de bestemming. De Zuludans is al begonnen maar we kunnen nog aanschuiven in het kleine theatertje. Er wordt wat bewogen en geschreeuwd door de Zulu’s en het ziet er allemaal leuk uit, maar het uitzicht achter hen (the valley of the 1000 hills) is eigenlijk interessanter (vindt Mark), Tess is wel lyrisch over de Zuludans. Als ze uitgedanst zijn, kunnen we weer verder. 

Nu is het op weg naar Durban, de Indische Markt. Dit schijnt de toeristische trekpleister te zijn van Durban, dus dat moeten we vast kunnen vinden. De TomTom kent het ook (het heet officieel de Victoria Market) en we rijden er heen. Richting Durban rijden zien we al de indrukwekkende skyline die we een aantal dagen geleden ook al gezien hebben, vanuit Saint Lucia rijdend. Maar nu gaan we het centrum in. En dan is het chaos. Overal lopen horde mensen over straat en je moet goed opletten waar je rijdt en bij het verkeerslicht loopt er van alles om je auto heen, waaronder de inmiddels bekende zwervers/straatverkopers die om een aalmoes vragen. Hier en daar wat hordes ontwijkend komen we in de buurt van de markt, we zien ergens een ingang met de Fish and Meat market. Maar nu nog een parkeerplekje vinden. Op zich voldoende plek langs de weg, maar we vertrouwen het niet om de auto langs de weg te laten staan en vinden een paar blokken verder een bewaakte parkeergarage.

Hier zetten we de auto neer, en lopen naar beneden naar de uitgang. We weten niet precies de weg dus vragen het de beveiliger die bij de ingang zit, maar die kent geen Indische Markt, of Indian Market of Victoria Market…. Hmm vreemd. Maar uiteindelijk wijst die een kant op, misschien om ons kwijt te zijn, dus we lopen maar die kant op, misschien herkennen we iets, Tess is hier ook twee jaar geleden geweest, dus misschien herkent die iets. We zijn meerdere keren gewaarschuwd dat het niet veilig is in Durban, dus portemonnaie en telefoon goed weggestopt gaan we te wandel. 

Misschien komt het omdat we zo vaak gewaarschuwd worden dat het onveilig is in Durban of misschien is het ook zo, maar we voelen ons niet echt op ons gemak, mede omdat we de enige blanken zijn op straat. Hier zijn wel veel Indiaas uitziende mensen, Durban is de stad in Zuid Afrika met de meeste Indiase invloeden. Als we dan ook nog lastig gevallen worden door straatverkopers worden we het wel een beetje zat. Één zwerver, die zich als verkoper voordoet, blijft ons steevast volgen door de hele buurt, winkel in, winkel uit, de bocht om, omkeren, hij is net honing aan onze reet. En hoe duidelijk we ook zijn, zonder geweld te gebruiken, hij blijft maar meelopen. Tess krijgt hetzelfde gevoel als ze had in Gambia toen haar moeder beroofd werd van haar telefoon en wil graag weg. Uiteindelijk is die dan ineens verdwenen en wij zijn niets kwijt ;-) 

Ondertussen heeft Tess ook al bij een kraampje langs de weg een nieuwe tas gekocht en die Indische Markt kan ons wel gestolen worden en we gaan weer terug naar de auto. We proberen via de haven en de boulevard naar onze lodge te rijden, maar er zijn werkzaamheden en er staat een lange file. We rijden de andere kant op en de TomTom helpt ons nu wel een handje richting de lodge. We rijden Durban uit en komen weer langs het WK stadion en uiteindelijk toch langs de kust. Een paar kilometer verder rijden over de snelweg is de afslag naar uMhlanga Rocks, de plaats waar onze lodge is gevestigd. Als we de afslag nemen is het net alsof we in een andere wereld terechtkomen, dit is een paradijs vergeleken met Durban, het Beverly Hills van Durban, overal prachtige kasten van villa’s en een oase van rust. Alleen de grote hekken en beveiligingssystemen verraden dat we hier dichtbij Durban zitten.

We checken in bij deze prachtige lodge, de dame bij de balie wijst ons op de excursies, waaronder die naar de Indische markt met een gids. Als we vertellen dat we er al op eigen gelegenheid zijn geweest, worden haar ogen groot en vertelt ze dat ze dat zelf nooit zou durven. Nou ja, misschien is ze niks gewend, maar wel apart dat je nooit op eigen gelegenheid naar een stad gaat op nog geen steenworp afstand.

Nadat we de koffers hebben uitgeladen, kleden we ons om en gaan meteen naar het strand om een kijkje te nemen. Het waait enorm en er is helemaal geen ziel te bekennen in de wijde omtrek, maar wat een prachtig uitzicht op Durban in de verte. Zo is Durban wel mooi. Mark onderneemt nog even een poging om een duik in het water te nemen. Het water is wel aangenaam van temperatuur, maar het waait so hard. We worden gezandstraalt.

Snel gaan we weer terug en gaan aan het zwembad liggen totdat de zon achter de lodge verdwijnt. Daarna maken we ons klaar om naar de boulevard van dit paradijs te gaan. Eerst nog even naar het strand om een foto te maken van het uitzicht over Durban, maar helaas regent het boven Durban en is het zicht wat minder. Misschien dat het vanavond beter wordt.

De boulevard waar een winkelcentrumpje zit en allerlei restaurantjes gaan we eten bij een Italiaans restaurant, we zijn één van de eerste want het is nog vroeg. Maar alle Nederlanders in uMhlanga hebben blijkbaar trek in Italiaans, want op een gegeven moment is het net Noordwijk aan Zee met alleen maar Nederlanders om ons heen (ok, in Noordwijk zijn er ook Duitserser) en ons vakantiegevoel is weer weg.

Nadat we gegeten hebben, gaan we nog even op het strand kijken, er is een vuurtoren en een paar vissers verlaten het strand, ze hebben een flinke vangst gedaan. Als wij de duin afdalen naar een lager gelegen wandelpromenade, zijn we helemaal alleen. Ook vanaf hier zie je Durban mooi liggen in het donker. Dan weer terug naar de lodge. 

Daar gaat Mark nog even in z’n eentje naar het strand om foto’s te maken van Durban bij nacht. We spreken af, dat als Mark na een half uur niet terug is, Tess naar de receptie gaat. We weten niet hoe het hier gesteld is met de veiligheid. In het donker en gewapend met camera en zaklamp gaat Mark op pad. Er rent net iemand weg als Mark op het strand komt, maar verder is er helemaal niemand en het is pikdonker. Alleen de herrie van de beukende golven, gelukkig niet meer zoveel wind als vanmiddag en Mark kan rustig foto’s maken.

Nu nog even relaxen in de kamer. We hoeven er morgen niet vroeg uit, dus we kunnen uitslapen. Hopen we.