Cliffs of Moher

We worden vroeg, maar redelijk uitgeslapen wakker. Omdat we vroeg naar bed gingen, is het vroege opstaan niet zo'n probleem. Onze kamer zit direct aan de weg, dus worden we wakker van het verkeer buiten. Gisteravond zaten we helemaal alleen in de pub van het hotel/B&B en we vragen ons af of er nog meer gasten zijn, die zullen dan wel aan het ontbijt zitten.  

Als we beneden komen is er niemand, ook geen personeel. We lopen het restaurant binnen, maar het is donker. Er is wel brood, maar geen beleg. We lopen terug naar de pub om de jongen te zoeken die ons gisteren hielp, hij is buiten de ramen aan het wassen (met de brandslang). Hij is het manusje van alles, hij is receptionist, barman, kok, concierge, schoonmaker en alles wat er nog meer komt kijken bij het runnen van een hotel. We vragen om een Iers ontbijtje en hij legt meteen z'n brandslang neer en gaat aan de slag. Binnen een paar minuten hebben we het ontbijt al op tafel en genieten we van een heerlijk Iers ontbijtje. 

Dan is het 11 uur en gaan we op weg richting Doolin. Hier vandaan vertrekken boten om langs de Cliffs of Moher te varen. Ook kan je er naar wat eilandjes varen die voor de kust liggen, maar we willen alleen de Cliffs zien, aangezien een trip naar de eilandjes zes uur duurt. De dom dom stuurt ons via de toeristische route, wat weer kleine, smalle kronkelige weggetjes betekent, maar wel weer een mooie route. 

In Doolin kopen we een kaartje en zijn we net op tijd om met de boot van 12 uur mee te gaan. We worden vanaf de pier met een klein bootje naar de boot gebracht omdat het eb is, en onderweg vraagt de bestuurder van het bootje aan Mark "heb je de dolfijn gezien?" Mark denkt dat hij een geintje maakt, maar op twee meter afstand zwemt er een dolfijn met ons mee: "Dusty" wordt ze genoemd. Ze komt hier al vijf jaar. 's Zomers kun je ook met haar zwemmen, wat eigenlijk wordt verboden, omdat toeristen de dolfijnen op de verkeerde manier benaderen en daarom "aangevallen" worden.  

Als we even later met de ferry vertrekken en met flinke vaart richting zee gaan, zwemt/springt Dusty nog een tijdje voor ons uit. Geweldig om te zien. Daarna is ze verdwenen, in de baai achterblijvend. Er zijn grote golven op de oceaan, maar de boot vaart met behoorlijke snelheid door, waardoor we meters omhoog en omlaag deinen. We staan vooraan op t dek en genieten van het heen-en-weer geschommel, wat af en toe wel op een achtbaan lijkt. Als we dan aankomen bij de Cliffs is het uitzicht adembenemend. De hoge kliffen (de hoogste van Europa), de golven die op de rotsen beuken en de vogels die er omheen vliegen, het is allemaal even mooi. En dan ook nog het zonnetje in ons gezicht. Er zou hier ook nog een grote koloniet papegaaienduikers zitten, maar die zien we helaas niet. Later horen we dat die al lang naar Noord Afrika zijn gevlogen om te overwinteren... 

Na een uurtje zit het boottochtje erop en staan we weer op de kade. We genieten nog even van het uitzicht op de baai en de pier met een warme chocomel en af en toe zien we Dusty nog even opduiken uit het water. Dan gaan we weer op weg, nogmaals naar de Cliffs of Moher, maar dan met de auto. Wat we eerst van onder hebben bekeken, willen we nu nogmaals bekijken, maar van bovenaf. Met de auto is het een paar minuten rijden en vlakbij moeten we parkeren op een groot parkeerterrein, want we zijn niet de enige. Het lijkt erop dat dit het drukst bezochte toeristische trekpleister is wat we tot nu toe hebben gezien. Bij de kliffen is zelfs een visitor center gebouwd om nog meer informatie te verstrekken over het ontstaan van de kliffen en flora en fauna er rondom. En ook is er een giftshop dus daar moeten we als eerst heen. Misschien knapt Tess daar van op, aangezien Tess lichtelijk zeeziek is geworden van het boottochtje.  

Daarna lopen we naar de kliffen, wat nog een behoorlijk wandeltochtje is, bergopwaarts. Maar wat is het zo de moeite waard. Ook van bovenaf zijn de kliffen adembenemend. Langs de kliffen is het mogelijk te wandelen, je loopt dan wel langs de kliffen zonder reling. Tess heeft dan even genoeg van het lopen en Mark loopt nog verder. Je kunt uren wandelen tot aan een ruine die in de verte te zien is. Dit is iets te ver lopen en na een paar minuten vindt Mark het ook wel voldoende. Veel foto's makende loopt Mark weer terug naar Tess en samen genieten we van het uitzicht en het mooie weer. Teruglopende langs de kliffen, stopt Mark regelmatig voor een kiekje, maar Tess krijgt toch licht last van hoogtevrees en durft eigenlijk niet meer te stoppen en loopt gauw door totdat er weer een hek voor staat. Als je blijft staren naar de kliffen naar beneden word je er ook wel een beetje duizelig van zo hoog is het. 

Rustig rijden we nu terug naar het hotel, het is pas vijf uur dus haast hebben we niet. Onderweg komen we langs een ruïne, maar er staan ook grafstenen (Keltische kruisen). Gefascineerd hierdoor stoppen we en gaat Mark een kijkje nemen. Het blijkt overigens een nog steeds in gebruik zijnde begraafplaats. Dit heeft Mark pas door als hij over een wat het lijkt een verouderd/verzakt voetpad loopt, maar dit blijken graven te zijn! Veel graven zijn ingestort en moet je oppassen dat je niet in het graf zakt, maar tussen deze graven, zijn gewoon nieuwe grafstenen geplaatst... heel vreemd. In de rüine is het nog een grotere chaos met verzakte graven, maar ook hier is een nieuw graf geplaatst. Best wel luguber. 

Hierna rijden we verder naar ons hotel en gaan we op zoek naar een restaurantje. We lopen langs de restaurantjes in de hoofdstraat van Miltown Malbay, maar elk restaurant is praktisch leeg. Aangezien we gister toch wel lekker hebben gegeten in ons eigen hotel en je er lekker kan zitten, gaan we daar dan weer eten. We zitten er weer alleen. Er komen nog twee gasten wat drinken, in wat lijkt op voetbalkleding gehuld, maar die zijn snel weer weg. Even later komt er een stoet auto's toeterend langsgereden met (wat het lijkt) supporters uit de auto hangend en juichend. Het schijnt dat de Gaelic Football club uit Clare gewonnen heeft van Dublin... wat dat dan ook mag betekenen. De barvrouw heeft er in ieder geval geen kennis van (zoals de meeste Nederlandse vrouwen geen weet hebben van voetbal (behalve Tess natuurlijk ;-) )). 

Het is vrijdagavond dus er is live muziek in de pub, dus we gaan het meemaken... zou het nog druk worden in de pub? Dat horen jullie morgen...