Dag 5 - Everglades en naar Orlando

"I'm like, oh my god it's amazing!"

Gisteravond gingen we al vroeg slapen, Mark zat een boek te lezen maar de ogen gingen al dicht om ca. 21 uur. Om 00.30 uur was Mark dan al wel weer klaar wakker. Toch nog die jetlag....Uiteindelijk lukt het wel weer om te slapen en om half 7 zijn we wakker en willen we opstaan maar tot onze verbazing slaapt Roos nog steeds. Ze heeft al bijna klokje rond geslapen!

Dan gaan wij maar vast opruimen en klaarmaken voor vertrek. Als Roos dan ook wakker is gaan we uitchecken, alle koffers (valt nog niet mee haha) inladen en gaan. We hebben vandaag een lange rit voor de boeg naar Orlando, 450 km / 4 tot 5 uur rijden. De eerste stop is ergens in de Everglades. We weten niet precies wat we er van moeten verwachten. Het idee is om misschien ergens een stuk te lopen en hopelijk een alligator te spotten. Eerst halen we broodjes bij een andere bakker dan gisteren, deze heeft wel croissants en belegde broodjes.

De route brengt ons eerst door het stadje Homestead en na ongeveer een uurtje rijden moeten we linksaf. We zien een bordje dat we nu de Everglades binnenrijden. Het landschap verandert meteen. We rijden op een smalle weg die iets verhoogd ligt en het enige wat we zien is grasland zo ver het oog reikt en veel water. Ook zien we veel gieren in de verte rondcirkelen. Als we verder rijden, ziet Mark ineens een alligator in het water zwemmen, helaas kunnen we hier niet langs de weg stoppen.

Als we doorrijden, komen we langs diverse aanbieders van propellorboottochten. Dat willen we eigenlijk morgen doen, maar we besluiten bij eentje te stoppen en te vragen of ze plek hebben. Het is pas 9 uur, dus wie weet, maar we hebben pech. De man vertelt wel dat we bij de volgende wel terecht kunnen, dus daar gaan we snel heen.

Daar aangekomen (Miccosukee Indian Village) met dezelfde vraag, geeft de dame aan dat ze geen plek heeft. Twee andere mensen hebben dezelfde vraag en dat wakkert waarschijnlijk haar ondernemersinstict aan, want ze overlegt even met een collega en we kunnen mee, voor een gereduceerd tarief en een kort rondje van 30 minuutjes, maar wel alleen cash (want dan weet de baas van niks 😉). We moeten wel meteen instappen, want de eerste groep komt er bijna aan. Dus we gaan mee.

De tocht zelf is heel gaaf met zo'n grote propellor achterop, zoevend door het moeras. De chauffeur Randy geeft aan dat er op dit moment geen Alligators in de buurt zijn omdat het nu te warm is en het water staat te laag, maar gelukkig weet hij er toch één te vinden, een vrouwtje die haar nest met eieren bewaakt (het nest lijkt op een hoop stro en hier zouden de eieren in liggen).

Filmpje van de propellorboot

We varen ook nog langs een soort eilandje waar we uitstappen en kort uitleg krijgen over de geschiedenis.

Een kort lesje geschiedenis: vroeger werden door een toenmalige president (de naam vergeten maar hij staat op het 20 dollar biljet) alle Indianen bij elkaar gestopt in reservaten of uitgemoord. Een groot aantal vluchtte naar de Everglades, waar ze veilig konden verblijven voor honderden jaren. Totdat door de Indrustrialisatie in Orlando veel giftig afval in het water werd gedumpt, wat uiteindelijk door de Everglades naar zee stroomde. Al het water en planten werden vergiftigd en hierdoor konden de Indianen niet meer in dit gebied verblijven. Het enige wat er nu nog over is, is het "Indian Village" voor educatieve doeleinden. 

We konden hier ook een stukje rondlopen en zagen hier veel enorme sprinkhanen en andere eng uitziende insecten.

Hierna was het weer tijd om terug te gaan met de propellorboot. Volgens Randy zwom er nog een schildpad, maar wij zagen die niet. Wel vloog er nog een visarend over.

Terug aan de kant eten we even een broodje aan de waterkant, hopend om nog een alligator te zien, maar helaas. 30 minuten is niet zo lang helaas, maar voor Roos wel net genoeg. 

We hebben de Everglades gezien en een alligator, je kunt hier nog fietsen door het park maar daar hebben we vandaag geen tijd voor, we gaan door naar Orlando. We kunnen via de oostkust (tolweg) of middendoor, wat een uur langer is. We hebben gisteren van een Floridiaan gehoord dat daar echt niks is, dus nemen de snelle route. Dit is al ruim vier uur rijden / 450 km. 

Om Roos onderweg bezig te houden, heeft Tess allerlei spelletjes uitgeprint. Hier is Roos lekker zoet mee, ze is sowieso heel makkelijk. Onderweg strekken we nog even de benen en drinken ergens koffie. Als we vlak bij Orlando zijn, komen we in de eerste fikse regenbui terecht, het koelt meteen een stuk af, heerlijk. Ook leest Roos ons voor uit een boekje, al verstaan we er niks van door de regen. Elke keer als ze een bladzijde af heeft, mogen we even 20 seconden praten, anders moeten we stil zijn 😄

We komen aan bij Lake Buena Vista Resort Village & Spa. Een hele mond vol. Maar het is dan ook wel een enorm complex met zes gebouwen. Wij zitten in gebouw 1 met o.a. een Ierse pub onderin. Helaas moeten we wel de weg oversteken om bij het grote zwembad (met piratenschip!) te komen.

Als we de sleutels hebben gekregen, gaan we ons appartement bekijken. Als we binnenstappen, valt onze mond open van verbazing, wat een ruimte, grote bedden. Roos heeft haar eigen badkamer en wij hebben een bubbelbad in de slaapkamer.

Rondleiding-appaetement

Als we onze emoties weer in bedwang hebben, gaan we naar de Walmart, die is dichtbij. We zijn benieuwd, Mark is wel vaker in een Walmart geweest en hier kun je verdwalen.... en dat is precies wat er met ons ook gebeurt. Wat een enorme toko en wat een mensen overal! Niet normaal groot en ook zo druk. Het is een combinatie van Jumbo, Karwei, Action, Decathlon, V&D, Kruidvat, Halfords en geweren. We doen zo goed als het kan de boodschappen en gaan gillend terug naar ons appartement.

Rustig genieten we in ons appartement van een pizzaatje. Dan Roos even douchen en naar bed. Maar terwijl Roos al in bed ligt, komt Mark erachter dat er over enkele ogenblikken een raket gelanceerd wordt bij Kennedy Space Center. Mark googlet snel en inderdaad er is een livestream, nog twee minuten. Misschien kunnen we wel iets vanaf ons balkon zien! We wachten het aftelmoment af en bijna op hetzelfde ogenblik zien we een felle lichtbol aan de horizon omhoog schieten. Een kleine 20 seconden kunnen we m zien voordat die achter ons gebouw verdwijnt, toch gaaf om te zien. Dan kan Roos nu toch echt gaan slapen en wij het blog schrijven, een coronaatje drinken op het terras en ook naar bed. Morgen groot feest!

Raketlancering