Naar de haaien!

Pffff, wat gaat de wekker vroeg vandaag. Half 7. Ok, we hebben erger gehad deze vakantie, maar toch went het niet. We moeten om acht uur in Gansbaai zijn bij Marine Dynamics, want dat is de organisatie waarmee we gaan kooiduiken met haaien. Dat wil meer zeggen, snorkelen, want echt duiken gaan we niet, de kooi blijft aan de bovenkant boven water.

Het is ca. 45 minuten rijden en omdat we wat eerder weggaan om op tijd te zijn, zijn we de eerste. We krijgen ontbijt hier en gaan lekker bij het vuur zitten, want het is nog wat fris zo vroeg, de zon is nog niet boven de bergen opgekomen. Later arriveren er meer mensen, de meeste komen via een transfer uit Kaapstad en die moesten al om vier uur hun bed uit om op tijd te komen! Wij hebben niks te klagen dus. 

Als we de briefing hebben gehad, over hoe goed deze organisatie is (er zijn in Gansbaai wel acht bedrijven voor Sharkcagediving en allemaal in dezelfde straat), maar ook over het (voort)bestaan van de haai, kunnen we richting dok lopen. Hier wordt de boot in het water gelaten, een flink bootje met een behoorlijke motor (1000 pk), dus daar zal het niet aan liggen. Zwemvesten worden aangedaan (verplicht) en oranje regenjassen worden uitgedeeld. Nadat we op weg zijn, blijkt wel dat dit geen overbodige luxe is, de boot giert met een behoorlijke snelheid door het water en de regenjas beschermt ons tegen de spetters, maar vooral tegen de wind. En als je met deze snelheid te water raakt, is een zwemvest ook wel handig.

Na een kwartiertje varen zijn we bijna aan de overkant en hier “parkeren” we. Het aas wordt uitgegooid en nu is het wachten. Laat de haaien maar komen! Ook wordt de kooi op z’n plaats gehangen. Er gaan nog geen mensen in de kooi, want het kan nog wel even duren, voordat er een haai opduikt, dus geen reden om al die tijd in het koude water te liggen. En het water is koud. 16 graden, brrrr. Maar dit is warm schijnbaar. In de zomer is het water kouder, wat we erg vreemd vinden, maar erg logisch volgens de uitleg later. In de zomer smelten de ijskappen van de zuidpool en dit koelt het water rond Zuid Afrika dermate af, dat het water dus in de zomer kouder is dan in de winter. En gelukkig krijgen we wetsuits. Deze moeten we al wel meteen aantrekken, om klaar te staan en in de kooi te springen, als er haaien opduiken.

Het wachten duurt lang. Mark maakt maar wat foto’s van meeuwen die om ons heen vliegen, die vinden het aas ook wel lekker en het is een makkelijke prooi. Het wachten duurt errrrug lang, we wachten en we wachten. Na ruim twee uur wachten hebben we nog geen haai gezien. Ook de andere boten van andere organisaties, schijnen nog geen haaien gezien te hebben.  Uiteindelijk, na twee en een half uur wachten zien we dan een haai! Hij komt van onder de boot vandaan op de “decoy” af, wat op een klein kindje lijkt, maar blijkbaar voor een haai lijkt het op een zeehond. Heel snel springen de eerste acht mensen in de kooi. De haai zwemt nog een rondje, maar besluit dan, dat die zich niet in het ootje laat nemen door een zooi toeristen en is zo snel als die kwam, ook weer weg.

Maar wat was dat gaaf, die haai zo vlakbij voorbij zien zwemmen. Hopelijk volgen er nu nog meer. Na ca. een half uur gaat de volgende groep erin, zonder dat er verder nog iets spannends gebeurt. Wij zijn nog niet aan de beurt, maar dat is maar beter ook, misschien hebben wij straks meer geluk. 

De tweede groep blijft erg lang in het koude water, wachtend tot er wat gebeurt, maar er gebeurt helemaal niks. Wel een heleboel kleinere vissen, maar haaien laten zich geen oor aannaaien, lijkt het. Het is nu ongeveer wel tijd om weer terug te keren naar de haven en we mogen nog in de kooi, maar wat heeft het voor zin als er geen haai te bekennen is. Een aantal wil de ervaring van de ijzeren kooi wel meemaken, maar wij slaan over. Als er geen haai is, genieten we maar van het uitzicht, want we hebben wel geboft met het weer. Het is redelijk zonnig, windstil en gisteren (en misschien morgen ook) is het haaiduiken niet doorgegaan wegens te harde wind. 

Dan is het tijd om terug te keren, we hijsen ons weer uit onze wetsuit, die we dus niet nodig gehad te hebben. We zeggen tegen elkaar dat we het aan de positieve kant moeten zien, want we hebben een haai gezien, maar eigenlijk zijn we wel teleurgesteld, we hebben niet kunnen zwemmen met haaien.

Teruggekeerd bij Marine Dynamics, krijgen we nog een debriefing, waarin wordt verteld dat het erg rustig is met haaien de laatste tijd (dat hoorden we van de fotograaf op de boot ook al) maar men weet niet waarom, mogelijk zijn er orca’s in de buurt die de haaien opjagen.

We doneren nog wat aan het goede doel ten behoeve van het onderzoek naar haaien (en krijgen een haaienketting, woehoe!) en dan gaan we weer terug naar Hermanus. Misschien kunnen we daar nog wat walvissen spotten.

Om ca. half drie zijn we terug in de guest house en we vertrekken meteen weer. We lopen weer hetzelfde paadje als gister naar zee, maar willen nu richting centrum lopen (dat ligt in de baai), dan kunnen we daar misschien meteen wat drinken/eten. Maar een man die ons tegemoet komt, die vertelt ons dat er ca. zes walvissen verderop vlakbij de kust zwemmen. Dus toch maar de andere kant op lopen, bedankt meneer!

En als we over het pad langs de kust lopen, zien we in de verte inderdaad hier en daar een kop boven water opsteken en snel lopen we die kant op. We zijn niet de enige, want meerdere mensen worden die kant op getrokken om zo dichtbij mogelijk bij de walvissen in de buurt te komen. We klauteren van de kliffen naar beneden (ze lopen hier redelijk geleidelijk af) en hebben hier een mooi uitzicht om zo’n vier walvissen. Ze luieren wat in het water en af en toe duikt er één naar beneden of komt met z’n kop boven water, maar ze doen niet echt veel. Wel een mooi gezicht, vier walvissen zo vlakbij. 

In de verte zien we het wel regenen en van alle kanten zijn er donkere wolken te zien, bovendien begint het ook harder te waaien. We klauteren dus weer naar boven, want we willen hier niet beneden zitten als het regent en de rotsen nat en glad worden. We wandelen hierna nog wat langs de kust, maar het wordt wat fris en het gaat nog harder waaien en het lijkt elk moment te kunnen gaan regenen. We gaan dus maar terug naar de guest house. 

En dat blijkt een goed idee, want als we eenmaal binnen zijn, begint het te regenen. Onze eerste regenbui deze vakantie :-( hopelijk volgen er niet veel meer, maar we zijn hier in de Kaap en de vooruitzichten zijn niet al te best, we hebben al veel geluk gehad met het weer.

In onze kamer bekijken we de foto’s, verwijderen er een heleboel (500 foto’s gemaakt van de haaien en vooral de walvissen) en daarna kunnen we op zoek gaan naar wat te eten. We willen wachten tot het droog is, maar dat wordt het nog niet, dus gaan we met de auto. We gaan weer naar de Spur, want die hebben ze ook in Hermanus en we kunnen daar lekker eten. Het ziet er niet echt gezellig uit op de parkeerplaats van de Spur, als we aanrijden zien we een junky/dakloze op de grond liggen en als ze opstaat, valt ze weer om (in de regen) en er lopen nog een paar daklozen rond (een soort walkers), maar er is wel een parkeerwachter dus dat moet goed komen, hopelijk.

Mark bestelt een burger, maar blijkbaar op maandag krijg je de tweede gratis. En ook nog patat erbij… dat is wat teveel van het goede. Buiten staat onze auto geparkeerd en die wordt bewaakt door een parkeerwachter (meestal daklozen aangesteld door de gemeente) en deze kun je ook betalen door restjes eten in doggy-bag te geven. Maar volgens de manager van de Spur gaan de restjes eten naar ASPCA, een organisatie voor verwaarloosde en mishandelde (zwerf)honden, dus dat vinden we ook goed en betalen de parkeerwachter wel gewoon in geld.

Er zit ook een gezelschap naast ons met een man die een beetje popie jopie doet bij andere mensen, rare kwast vinden wij. Maar hij komt ook met ons een kort praatje maken en het blijkt een stand up comedian te zijn, Barry Hilton, hij heeft ook wel eens opgetreden in de Comedy Club in Amsterdam en blijkbaar bekend in Zuid Afrika, maar wij hebben nog nooit van hem gehoord.

We gaan weer naar huis, betalen Alfred de parkeerwachter een paar rand, wimpelen een andere zwerver af en scheuren 500 meter naar de guest house. Hier aangekomen, schrijven we het blog en gaan weer op tijd naar bed want morgen gaat de wekker weer vroeg, alhoewel niet zo vroeg als vandaag. Maar we zijn toch ook best vermoeid van een dagje op de boot.