Weekend Newcastle (Durham) mei 2022

4 mei 2022

Vandaag vertrekken we voor een lang weekend (het is van woensdag tot zondag) via de P&O Ferries Rotterdam en Hull naar Durham (vlakbij Newcastle). 

Hoe laat we vertrekken is nog even onduidelijk. Roos doet vandaag mee aan een groot onderzoek naar kinderen met een bepaalde angststoornis. Gelukkig valt Roos niet in de doelgroep, maar voor het onderzoek zijn ook kinderen nodig zonder deze angststoornis. We weten niet precies wat er gaat gebeuren, maar wel dat het wel twee dagdelen beslaat, dus voor Roos best inspannend. Tess is er bij, Mark is aan het werk. Het onderzoek wordt gedaan door een aantal studenten van het LUMC d.m.v. spelletjes, Roos moest filmpjes kijken (in een heuse éénperoonsbiscoop in de keuken) en vragen beantwoorden. En aan alles waar ze aan mee deed, kreeg ze stickers of mocht ze een cadeautje uitzoeken. Tijdens het onderzoek droeg Roos ook sensoren op haar lichaam die haar hartslag en ademhaling in de gaten houden. Om ca. 10 uur begon het onderzoek en om ca. 14.00 uur waren ze klaar en kon Tess opruimen en klaarmaken om Mark op te halen van werk.

Rond ca. 15.00 uur wordt Mark opgehaald en vertrekken we met z'n drietjes richting Rotterdam. De boot vertrekt pas om 21.00 uur, maar dan slaapt Roos al. En voor Roos is het wel leuk als we dan toch op de boot zitten, om ook wat van de boot te kunnen zien. Vanaf 17.00 uur kunnen we de boot op. Rekening houdend met een lange rij willen we er daarom op tijd zijn. Op weg naar Rotterdam is het erg druk  op de weg, ondanks dat het vakantie is en nog geen spitsuur. We doen er ca 1,5 uur over, tot we vlakbij de Ferryterminal even langs de McDrive rijden, zodat we in ieder geval wat gegeten hebben. Ca. 16.45 komen we bij de Terminal, maar we zijn de enigen! We laten onze paspoorten zien en mogen doorrijden. De bocht om en daar staan al wel wat andere auto's te wachten om de boot op te gaan en om 17.00 uur mogen we dat dan ook. We hebben "priority" boarding gekozen zodat we als eerste de boot op mogen, maar morgen ook als eerste eraf. Dat is wel fijn, maar aangezien het niet zo heel druk is, ook niet echt per se nodig.

Als we de auto geparkeerd hebben op dek 7, gaan we eerst onze spullen naar onze hut brengen op dek 10. het is een redelijk doolhof van hutten, maar op de plattegrond hebben we het gelukkig zo gevonden. Het is een "knus" hutje, wel met zeezicht. De hut bestaat uit twee stapelbedden. D.w.z. twee bedden en daarboven kan een bed uitgeklapt worden. Roos wil uiteraard boven slapen. Hiervoor moet wel nog een trappetje geinstalleerd worden.

Hierna gaan we op ontdekkingstocht over de boot. Op het bovenste dek 12 is er een "sundek", met mooi uitzicht, maar veel zon is er niet en je waait zowat uit je slip. Aan de andere kant van de boot zitten we wel in het zonnetje en hier drinken we wat. We bestellen twee bier en een "lemonade" voor Roos, maar dit bleek een 7-up. Tess drinkt de 7-up op en heeft geen trek in bier, dus daar zit mark met twee halve liters (wat errug!).

Hierna gaan we verder op de boot. Op dek 8 is er een casino, twee bioscopen, arcadehal en een showzaal waar later op de avond optredens gegeven worden. Op dek 9 zit een Ierse pub, maar die is gesloten. Daarnaast is er een soort bistro waar naast de "kidscorner" is. Wat speeldingen voor wat kleinere kinderen, een ballenbak zonder ballen en een kinderbioscoop waar ScoobyDoo wordt uitgezonden in het Engels. Roos vindt dit wel leuk, dus die zit daar, terwijl wij even bij de bistro kunnen zitten.

Om 20.00 uur is dodenherdenking maar ondanks dat we op een Nederlands schip zitten, wordt er hier niet bij stilgestaan. Overigens staat de uitzending bij De Dam wel aan met de 2-minuten stilte, maar daar heeft (bijna) niemand aandacht voor helaas. Hierna is het tijd voor Roos om naar bed te gaan. We gaan naar de hut, Mark poetst Roos' haar tanden en hup het bedje in. Wij blijven in de hut totdat ze slaapt, maar dat gaat niet vanzelf. Om 21.00 uur vertrekt de boot en schelt er een harde stem door de intercom in de hut, dat we vertrekken. Maar hierna is Roos snel vertrokken. Roos heeft haar horloge en om kan ons daarmee bellen. Wij durven het daarom aan, om haar achter te laten en naar de showzaal te gaan waar op dat moment een optreden is met een zangeres met gitarist. Als we gaan zitten in de zaal, begint er een optreden van een Frank Sinatra look-a-like met danseressen. Heel leuk, maar we zitten niet rustig. Dat Roos alleen in de hut is, vinden we eigenlijk toch maar niks. Ook al kan ze nergens heen. We drinken dus snel ons drinken op en gaan weer terug naar de hut. Daar moeten we stil zijn voor Roos, dus gaan maar wat lezen totdat we zelf ook moe zijn en gaan slapen.

5 mei 2022

We hebben een vreselijke nacht. Mark valt wel snel in slaap, Tess niet. Zij hoort de hele tijd een auto-alarm afgaan. En al snel horen we een groep (dronken) Engelsen hard praten. Het is heel gehorig. Mar wordt hier ook wakker van. Die gaan gelukkig vrij snel weer weg. Maar door de trilling in de boot, is hele tijd een heel irritant en doordringend getik te horen. Als dat op een gegeven moment weg is, horen we gepiep, wat lijkt op morsecode. Later horen we de buren weer hard praten. Die doen wel stil als Mark op de muur klopt. Ook Roos wordt nog een keer wakker omdat Simba uit bed is gevallen.

Om 6 uur 'sochtends praat er weer iemand over de intercom. De winkels en resturants zijn geopend. We zijn nu wakker en besluiten dan maar om eruit te gaan en wat ontbijt te gaan scoren. In dezelfde bistro als gisteren halen we wat te eten en koffie en Roos wil nog even in de kinderbioscoop kijken, maar de TV staat uit helaas. Maar goed, het is al bijna 7 uur en dan komen we aan in Hull. We gaan met onze spullen richting dek 7 op zoek naar de auto. We moeten nog heel even wachten, we mogen nog niet naar het dek, maar als er een aantal mensen het autodek op gaan, gaan wij ook maar. We laden in, moeten nog ca. 5 minuten wachten en dan mogen we als één van de eersten de boot af. We zijn in Engeland! Niet vergeten links te rijden! Voordat we echt kunnen rijden, moeten we nog een keer door de paspoortcontrole. Dat gaat gelukkig snel en dan gaan we op weg.

We gaan richting "Beamish". Dit is een museumdorp (Beamish Museum) waar een vriend van Tess werk (Matthew) en hij heeft ons uitgenodigd om daar het museum te bezoeken. Het is nog wel twee uur rijden en we hebben om 10.00 uur afgesproken, dit zouden we precies moeten redden volgens de navigatie. Het is (meestal) lekker rustig op de weg en kunnen goed doorrijden. het links rijden gaat prima, want dit heeft Mark al vaker gedaan. Het gevaar is alleen als je in je eentje van een parkeerplaats afrijdt, je rijdt dan toch automatisch rechts. Zolang er andere weggebruikers zijn, rij je die gewoon achterna. Vlak voor als we er zijn, valt Roos in slaap. 

Net na tien uur komen we aan. We zien een mooi gebouw met op de achtergrond een glooiend landschap. Dat is Beamish. We parkeren de auto en Roos wordt half wakker, dus echt opgetogen is ze niet. Gelukkig hebben we de bolderkar meegenomen, dus daar kan ze lekker in liggen en als we naar de ingang lopen, valt ze alweer bijna in slaap.

Bij de ingang ontmoeten we Matthew, die in begin jaren 1900 klederdracht rondloopt. Hij brengt ons voorbij de ingang en legt ons het één en ander uit over het "museum". Beamish is van oorsprong een oud meindorpje. De mijn en wat huisjes zijn bewaard gebleven. Maar in het gebied zijn meer gebouwen heen verplaatst vanuit de regio. Gebouwen uit de tijd van 1900 - 1950 zijn op een bepaalde plek gesloopt en steen voor steen opnieuw opgebouwd in Beamish. Zo is er een "pit village" (een paar arbeidershuizen, kerk, school rondom een mijn), een boerderij uit 1950, een landhuis uit 1820 en een hele winkelstraat met o.a. een garage, bank, kapper, drogist. Er rijden ook bussen rond uit vroeger tijden en ook een electrische tram. Het is echt heel gaaf om te zien allemaal. Veel gebouwen zijn te bezoeken en hier lopen "acteurs" rond in klederdracht die van alles vertellen over hun leven.

Als eerste gaan we naar Pit village, een nagebouwd dorpje met ook een school, waar we even in gaan en we mogen ouderwetse spelletjes spelen. Daarna mogen we de mijn bezoeken onder begeleiding van iemand van het museum. Hiervoor moeten we een helm op, die is veel te groot voor Roos. Als we de mijn in gaan moet Mark gebogen lopen want de mijn is niet hoog genoeg. Maar het is er ook nat en heel donker. Dit vindt Roos eng en daarom gaan Roos en Tess terug. Mark gaat mee. De mijn gaat tot ongeveer 100 meter o.i.d. de rest is afgesloten omdat dat niet meer veilig is. De man vertelt over hoe de werkomstandigheden waren. In het allereerste begin van de mijnbouw moesten kinderen al vanaf 5 jaar in de mijn werken! En volwassenen tien uur per dag, zes dagen in de week op hun hurken kool bikken. En wij maar klagen als we een dag geen pauze hebben gehad na een dag werken achter ons bureau :-)

Hierna bekijken we nog een 40-er jaren boerderij en een tram-/busstation. We lopen verder en daar is ook een kermis "fairground" uit vervlogen tijden. Hier zijn diverse attracties als een draaimolen, glijbaan en een schommelboot die je zelf moet bewegen door te trekken aan een touw. Ook is er een waarzegger, maar hier durven we niet naar binnen ;-) Roos mag een paar attracties doen en hiernaa gaan we weer verder.

Filmpje: Roos en Mark van de glijbaan

Langs een treinstation (helaas rijden er geen treinen) en richting het jaren 1900-dorp. Rond half twee moeten we van Matthew hier namelijk heen komen. Hier komt een collega van Matthew ons ophalen, zij heet Anya. Zij vertelt ons wat over dit gedeelte en halen een schepijsje. Een limoen voor Mark en chocolade voor Tess en Roos. De bolderkas is overgens een uitkomst voor Roos, maar het terrein is hier heel glooiend en weggetjes uit begin 20e eeuw zijn ook niet al te soepel voor Mark :-)

het is imiddels zo'n 15.00 uur en we zijn dus al zo'n 5 uur aan het rondlopen, we raken dus wel aardig vermoeid. We besluiten daarom nog even een rondje te doen in de tram. In 20 minuutjes rijd je het park rond. Eerst kijken we in het jaren 1950 dorp nog bij de Fish en Chips winkel, maar hiet is het te druk dus willen later terugkomen, bovendien hebben we niet echt trek. Een rondje tram wordt het dus. Dit vind Roos heel leuk. We zitten ook heel hoog en kunnen dus alles goed overzien. We stappen uit het gedeelte uit 1820. Hier is een soort landhuis, paardenstallen, een kerk en ook nog een gebouw waar een heel oude stoomlocomotief wordt onderhouden.

Als we dit gedaan hebben, nemen we de tram terug naar de Fish en Chips, maar die is inmiddels gesloten. Het is al 16.00 uur en het raakt overal al een beetje uitgestorven. We nemen daarom de ouderwetse bus naar de uitgang. Hier proberen we Matthew nog te bellen om hem te bedanken en afscheid te nemen, maar hij is onbereikbaar (hard aan het werk). We gaan naar de auto en vertrekken naar ons hotel om in te checken. 

Deze plek is nog ca. 20 minuten rijden in Durham. De navigatie van de auto weet het niet te vinden maar gelukkig hebben we google maps nog. Het ligt heel afgelegen. We moeten ergens een afslag nemen en deze weg gaat vrij stijl omhoog. In de verte zien we in de hoogte al wel een gebouw staan en vragen ons af of dit het is. Als Google Maps zegt dat er er zijn, staan we bij een paar varkens- of koeienstallen. Dat zal het toch niet zijn haha. Maar we rijden nog wat verder en hier staan nog wat gebouwen en een klein bordje "Hamsteels Hall", dus daar moeten we waarschijnlijk zijn. We parkeren de auto. We zien verder niemand maar zien we een deur, dus die maken we open. Drie honden staan hevig blaffend ons aan te kijken en de moeder des huises komt naar buiten. Maar dit blijkt niet de juiste plek te zijn, we zijn zojuist zomaar iemands huis binnengedrongen...

Dit blijkt de buurvrouw cq. zus te zijn van de verhuurster van de cottage, dus we moeten 50 meter verder. Daar aangekomen zijn er diverse gebouwtjes en parkeren de auto. We weten niet precies waar we moeten zijn, maar zien wel een schuur waar allemaal lammetjes in staan, zo schattig. Dan komt de dame naar ons toe die de eigenaresse blijkt te zijn. Wij hebben blijkbaar de "hen house". Een ouderwets, maar heel knusse cottage.

We maken het ons even gemakkelijk en pakken uit. We chillen even, maar moeten alweer gaan, want het is etenstijd. We gaan naar Nando's. Als we in Engelang zijn, moeten we in ieder geval één keer bij Nando's gegeten hebben en laat er nou net één in Durham zijn. We rijden erheen met de navigatie, maar daar aangekomen, stuurt Google Maps ons over een busbaan. Dat kan niet, maar we kunnen wel een weggetje inslaan, stijl omhoog. Hier is wel een parkeerplek, maar het is wel stijl omhoog, dus hopelijk dat we niet klem geparkeerd worden, want steken wordt hier lastig.

Het is vanaf hier iets verder lopen naar Nando's dan we dachten (ca. 10 minuten), maar we lopen wel langs Durham Castle / Cathedral wat er prachtig uitziet ook met de rivier die er voorlangs loopt.

Bij Nando's hebben we heerlijk gegeten, maar Roos valt alweer bijna in slaap, dus we gaan meteen na het eten weer terug. Mark denkt een andere route gevonden te hebben, langs het Kasteel die net zo lang is, maar dit blijkt gewoon dezelfde route te zijn als die we heen al gelopen hebben :) onderweg naar de auto halen we nog wat biertjes bij Tesco, zodat we vanavond nog wat in de cottage kunnen genieten.

Bij de cottage aangekomen, poetsen we snel de tanden van roos en zij gaat slapen. Ze valt als een blok in slaap! Gelukkig hebben we hier een aparte slaapkamer van de woonkamer, dus kunnen wij nog even nagenieten van een heerlijke dag.

6 mei 2022

We verblijven op een boerderij en enkele ramen hebben geen gordijnen dus zijn al iets na vijfen wakker. Ook is er al gepeupel buiten, het is tenslotte een boerderij. Ook horen we de buren douchen. Behalve dat we zo vroeg wakker zijn, hebben we wel heerlijk geslapen.

Vandaag staat Alnwick Castle in de planning. Behalve dat dit een middeleeuws kasteel is, wat al gaaf genoeg is, is dit kasteel ook gebruikt als filmlocatie voor Zweinstein in Harry Potter.

We moeten ruim een uur rijden. Qua afstand is het niet zo ver, maar dit gebied is behoorlijk glooiend dus een rechte snelweg ernaar toe zit er niet echt in. Sommige wegen zijn echt slingeren naar boven en naar beneden, blinde bochten en ook veel hobbels en kuilen. Gelukkig is de maximum snelheid "maar" 70. Dit is dan wel in mijl, dus 112 km/uur!

We hebben nog niet ontbeten, dat kan hier niet op de boerderij. We gaan dus vroeg weg en eten wel wat onderweg indien mogelijk. Maar omdat het doordeweeks is, is alles nog gesloten dus komen uiteindelijk aan dichtbij het kasteel in het gelijknamige stadje Alnwick. Hier vinden we een tentje waar we een heerlijk Engels ontbijtje scoren en Roos een tosti ham/kaas. Dit zijn twee grote dikke boeren boterhammen dus veel teveel voor Roos, maar we nemen er een mee voor vanmiddag.

Als we uitgegeten zijn, gaan we naar de auto en moeten nog 5 minuten rijden naar t kasteel. Dit blijkt een enorm kasteel te zijn (qua oppervlakte) en het is even zoeken naar de ingang. We hebben onderweg al kaartjes gekocht online. Het is een indrukwekkend complex, maar de muren zijn wel wat groezelig (beetje zwart uitgeslagen in de loop der 100en jaren).

Het kasteel ligt bovenop een heuvel waar er een prachtig uitzicht is over een vallei. Aangezien dit kasteel gebruikt is als locatie voor Zweinstein in Harry Potter, kun je hier ook leren "vliegen" op een bezemsteel. Dit gaan we als eerste doen, want deelname is beperkt, maar we kunnen gelukkig nog meedoen. 

De les wordt gegeven door twee vrouwelijke "professoren" van Zweinstein, die het echt heel leuk brengen. Eerst moeten de benen, armen en handen gestretcht worden voordat we kunnen beginnen. Dan is het tijd om te leren op de steel te blijven zitten en vervolgens moeten we vliegen. Hierbij is het wel belangrijk dat iedereen een duidelijk geluid maakt als "waarschuwingssignaal" tijdens het vliegen. Het is echt heel erg leuk, Roos is in t begin nog wel wat teleurgesteld dat ze niet echt leert vliegen, maar vindt het uiteindelijk toch wel erg leuk.

Hierna lopen we nog een rondje om het kasteel heen. Je kunt ook deelnemen aan een "dragonquest", iets met een doolhof en zoektocht naar een draak, maar hiervoor moeten we nog twee uur wachten. Omdat we eigenlijk ook nog naar Newcastle willen en het nu nog pas 13.00 uur is, besluiten we te vertrekken naar Newcastle. Op zich jammer, maar we hebben zo weinig tijd. Het is ook niet zulk lekker weer, af en toe regent het licht.

Naar Newcastle is het een half uurtje rijden (ligt ongeveer op de terugweg naar de cottage). We parkeren bij St James Gate, hier is het stadion van Newcastle United. Het ziet er in eerste instantie niet echt indrukwekkend oud, toch passen er ruim 50.000 man in. Het stadion ligt vlak naast "Chinatown". Bij het stadion is een busstop van de hop on hop off bus die we willen nemen. We checken eerst even de website van de organisatie en tot onze teleurstelling rijdt de bus vandaag niet. 

Wat dan te doen? Eerst drinken we wat in de "Shearer's bar". De sportsbar van Newcastle United en Roos kan haar tostie nog even eten. Daarna gaan we dan maar een stukje lopen, naar Newcastle Castle, want dit ligt aan de rivier Tyne en hier kunnen we vast een leuk stukje lopen. Erheen wandelend moeten we een flink stuk dalen via veel trappen. Naar beneden is prima, maar die moeten we straks dus ook weer omhoog!

Bij de Tyne aangekomen, kun je hier inderdaad leuk wandelen en de vele (heel) oude en enorme bruggen zijn indrukwekkend. Via de ene brug lopen we naar de andere kant van de rivier en verderop via de "Milennium bridge" lopen we weer terug.

Even pauzeren bij Starbucks om daarna weer terug te lopen naar St James Gate. Mark wil eigenlijk wel even een rondje om het stadion lopen. Maar hiervoor moeten we weer een paar kilometer terug lopen en al die trappen op! Bij het stadion aangekomen, zijn Tess en Roos eigenlijk wel klaar met al dat lopen (Roos heeft de hele tijd bij Mark op z'n nek gezeten...).

Omdat het inmiddels regent, heeft Mark er eigenlijk ook niet meer zo'n zin in en besluiten maar een restaurant te zoeken. De eerste keuze is een Wetherspoons (vanwege de hoge culinaire standaard haha). Deze is echter gesloten. Wel staat er een levensgrote Sonic in de winkelraam en dat vindt Roos wel gaaf.

We hadden al eerder een steakhouse gezien, maar omdat we niet zoveel honger hebben door het Engelse ontbijt, wilden we hier eigenlijk niet heen, maar doen we nu dan wel.

Tess eet nachos maar die vindt ze niet zo lekker door de ontbrekende guacamole saus. Roos eet lekker patatjes en wat hapjes vis, van Marks Fish and Chips. Niet zomaar fish and chips, want in Engeland hoeft eten niet lekker te zijn , als het maar vet is, dus deze fish and chips wordt op de kaart aangeprezen als "beef dripping". Heel vet dus. We hebben weer genoten van de Engelse keuken.

Na t eten halen we de auto en gaan terug naar de cottage. Het is nog een half uurtje rijden en dan kan Roos lekker op tijd naar bed. Bij de cottage aangekomen, nog heel even bij de lammetjes kijken, tanden poetsen en Roos naar bed. Het is nog heel licht buiten en dus in de slaapkamer dus het duurt nog even voordat Roos slaapt, maar het duurt niet lang.

Wij ploffen op de bank neer en genieten nog even na van een heerlijke dag. Roos ligt heerlijk te slapen

7 mei 2022

Weer vroeg op, vanwege het licht. Om 5.45 uur. Niet van de herrie. Zelfs de lammetjes zijn nog stil. Maar als Mark naar buiten loopt om het vuilnis weg te gooien beginnen de lammetjes te bleren. We hebben geen ontbijt dus besluiten dan maar te gaan rijden om 7 uur om ergens onderweg te ontbijten. We hebben de hele dag om naar Hull te komen (2 uur rijden). Gisteren hebben we Newcastle al bezocht en dat vonden we niet zo interessant om weer te bezoeken . Mark had op google maps een plaatsje aan de kust gevonden met de naam Robin hood’s bay. Zo'n plaatsnaam moeten we natuurlijk onderzoeken.

het is lekker rustig op de weg, het is zaterdag. Onderweg rijdend door de heuvels zien we in de verte een heuvel in de wolken liggen. Later rijden we hier ook door de bewolking heen. Het geeft een wat mystieke sfeer. De omgeving ziet er ook prachtig uit, aan de ene kant een groene oase van gras en aan de andere kant uitgestrekte heidevelden.

Onderweg in de buurt van Middlesbrough zien we een bord met "Captain Cooks birthplace museum". Mark krijgt flashbacks naar Australië. Rijdend langs de oostkust had zo'n beetje elk dorp aan de kust wel een claim dat Captain Cook hier als eerste aan land kwam of dat hij hun dorp beschreven had in z'n dagboek of z'n behoefte er had gedaan of wat dan ook. Eigenlijk deed je er als dorp niet toe als je niet een claim had van iets wat met captain Cook te maken had. Mark wil er dus wel even langsrijden, is maar vijf minuutjes. Er aan gekomen zien we alleen een park.... En weer doorrrrr.

Aangekomen in Robin Hood parkeren we aan het begin van het dorp. Dit ligt bovenop een heuvel.

We moeten een kronkelige weg naar beneden lopen. Af en toe rijdt er een auto omhoog en naar beneden maar die kunnen elkaar amper passeren. Naar beneden lopend zien we een bordje naar restaurant The Cove. We moeten een smal pittoresk paadje door om er te komen. Hier eten er wat. Roos wil graag een tosti met kaas. Maar tosti kan niet voor ontbijt, dat kan alleen voor lunch. Geroosterd brood is er wel. Dan vraagt Mark of er geen plakje kaas op het geroosterd brood kan, maar nee dat kan niet, alleen met de lunch. Roos is vreselijk teleurgesteld en moet even wat krokodillentranen laten. Maar als ze het brood gegeten heeft, komt ze weer bij, ze had gewoon enorme honger dus.

Als we gegeten hebben, lopen we verder naar beneden. Het is inmiddels eb en kunnen nu het strand op. Hier lopen Mark en Roos even een rondje. Tess gaat even zitten want die heeft last van haar linkerbeen, waarschijnlijk overbelast van het vele lopen en klimmen.hierna lopen (klimmen) we weer de kronkelige weg naar boven richting de auto. Het is 11.00 uur. Waar nu heen? Het is nog te vroeg om naar Hull te rijden.

 

We zien op google maps Glanborough, iets zuidelijker aan de kust. We lezen dat er een prachtig uitzicht is op de krijtkliffen. Daar gaan we heen. De weg erheen gaat over veel kronkelige, hobbelachtige en heuvelachtige wegen. Roos voelt vaak de "vlinders" in de buik.

Glanborough is inderdaad prachtig. Roos wil wel even lopen met Mark. Tess wacht in het restaurantje wat op de klif staat. Roos en Mark gaan even een klein stukje de klif aflopen. Het is hier zo mooi, je kan hier wel de hele dag rondlopen, maar Tess zit op ons te wachten in het restaurant. Even later gaan Mark en Roos weer terug.

We willen even wat drinken maar kunnen alleen cash betalen, dat hebben we niet dus helaas.

Dan gaan we maar richting Hull. Dit is een uurtje rijden . Roos valt bijna meteen in slaap. Het is maar 40 km rijden maar het valt ons op dat er in deze regio weinig snelwegen zijn dus duurt het ook een stuk langer.

In Hull aangekomen zijn we wat te vroeg en rijden toevallig langs KFC, dus daar stoppen we, maar moeten wachten tot Roos wakker is. Met moeite krijgen we Roos wakker maar ze heeft een licht humeurtje. Logisch als je net lekker ligt te slapen. Ook heeft ze een stijve nek vanwege alle hobbels en haarspeldbochten waardoor dr hoofd alle kanten op schoot in haar slaap. Als we wat gegeten hebben gaan we richting terminal want we kunnen inchecken. Als we door de paspoortcontrole zijn en onze auto door de douane gecheckt is, kunnen we richting boot. We horen dat we al om 16.00 uur de boot op kunnen in plaats van 17.00 uur. Dat scheelt weer een uur in de auto wachten!

Stipt om 16.00 uur kunnen we de boot op. We hebben nu geen priority boarding maar staan nagenoeg op dezelfde plek geparkeerd als woensdag.

We hebben dit keer hut 10107 (10101 op de heenvaart). Uiteraard is het weer een hut waar je je komt niet kan keren maar Roos vindt t geweldig want ze mag bovenin slapen.

We lopen weer even een rondje over de boot maar aangezien het dezelfde boot is als de heenweg kennen we dit wel redelijk. We willen nog wel wat kopen in de winkel maar die gaat pas open als we varen. We gaan zitten in een koffietentje en drinken wat terwijl Roos in het naastgelegen kids place zich kan vermaken.

Als we Roos halen om even op t skydek te gaan kijken, wil ze niet mee, ze heeft een nieuwe vriendin "Kyra". Nouja, laten we haar maar lekker spelen.

Uiteindelijk gaan we toch wat eten en moeten we Roos wegtrekken van Kyra. Als we gegeten hebben gaan we naar de showzaal en is er een duo aan t optreden die we op de heenweg ook al hebben horen optreden. Hierna is er een quiz maar we doen niet mee want het begint al een beetje tijd te worden voor Roos om naar bed te gaan. Het lijkt erop dat er bijna niemand meedoet, dat is wel wat sneu voor de quizmaster maar uiteindelijk zijn het toch nog zes teams. De quiz doen we wel mee zonder echt mee te spelen en we doen het niet eens slecht. We blijven toch het einde zitten en we hadden misschien wel gewonnen.

Hierna is er een optreden van een dansgroep die Disneyliedjes zingt en danst. Roos wil dit heel graag zien. Vooruit, we blijven nog even zitten. Tijdens het optreden ziet Roos Kyra weer en Kyra komt bij ons zitten. Als de meiden een tijdje het hebben aanschouwd, gaan ze samen naar voren om het beter te zien en mee te dansen. Het is echt geweldig om te zien. Roos doet dit normaal gesproken nooit maar ze durft het nu wel omdat ze niet alleen is.

Als de show is afgelopen, komt er nog een soort dansshow voor kinderen. De kinderen mogen de dansvloer op en worden aangemoedigd door twee leden van de groep die net heeft opgetreden. Roos gaat er helemaal in op en we willen haar pret niet bederven. Ook al is het al bijna 21.00 uur (22.00 uur Nederlandse tijd). De muziek wordt steeds opzwepender en Roos en Kyra gaan samen met de andere kindjes helemaal los. Ook is er tussendoor een spelshow. Alles is in het Engels dus de meiden snappen er helemaal niks van maar dat maakt ze helemaal niks uit. Als het dan eindelijk tegen 21.30 uur afgelopen is, is het toch echt tijd om naar bed te gaan. Maar daar is Roos het niet mee eens. Grote tranen van verdriet. Maar helaas, het is tijd. Even afscheid nemen van Kyra en naar de hut. Als Roos dan eenmaal is omgekleed en in bed ligt, dan duurt het uiteraard even voordat Roos slaapt, want ze heeft zich zo enorm drukgemaakt. Maar uiteindelijk om 22.00 uur (23.00 uur Nederlandse tijd!) slaapt ze dan uiteindelijk toch.

Filmpje: Roos aan t dansen

8 mei 2022

we worden om 6 uur Engelse tijd gewekt door de schelle stem door de intercom. Het restaurant is open. We staan op en gaan naar t restaurant om te ontbijten. We zien Nederland voor ons opdoemen en even later varen we de tweede Maasvlakte binnen. Ons weekendje zit er helaas weer op, maar wat hebben we genoten!