Dag 1 - Wat een reis

"I’m like oh my God, this is amazing!".
 

Dat was het vandaag/gisteren absoluut niet. Het is inmiddels 2 uur snachts Miami tijd, 8 uur sochtends Nederlandse tijd en kunnen eindelijk gaan slapen.

​​​​Wat een reis! Om heel snel weer te vergeten.

Na een korte nacht worden we wakker met een mail dat de  1e vlucht is vertraagd met een uur en een kwartier. Nou een goed begin is het halve werk. Hopelijk wordt dat in de lucht ingehaald. Opa Jan is zo lief om ons weg te brengen, die had achteraf dus wel uit kunnen slapen. 

Gelukkig gaat het op Schiphol wel voorspoedig. We moeten alleen nu heel lang wachten. Dan maar een plekje zoeken om te eten. We hebben broodjes mee en bananen.

Eenmaal bij de gate horen we dat de vlucht nog meer vertraagd is, omdat er getankt moet worden en schoongemaakt en er is geen personeel. Allebei belangrijk, maar wel irritant. Hopelijk halen we de volgende vlucht. 

Ze blijven omroepen dat ze ons op een vervangende vlucht zetten. Dat zal de eerstvolgende vlucht worden. Maar dat zou betekenen dat we nog minder tijd in Miami hebben. We hebben daar al zo weinig tijd.

Half 12 kunnen we eindelijk boarden. We zouden in eerste instantie om kwart over 9 gaan vliegen. 

In het vliegtuig kijken we allen onze eigen series en films. Roos kijkt naar Bluey, Tess kijkt naar de eerste aflevering van The Game of Thrones en daarna de film Magic Mike’s last dance. Mark kijkt de film Dunkirk. Omdat we zo'n lange vlucht maken, heeft Tess bedacht om Roos na een aantal uur een cadeautje te geven. Roos krijgt een cadeautje zodat het minder lang lijkt te duren. Ze vindt het vliegen ook erg leuk allemaal (behalve het wachten dan). Een deken van Simba en Nala (the lion king) is het cadeau. Hierna krijgen we ontbijt en daarna gaat het licht uit in het vliegtuig. We proberen alle drie even te slapen, het is nog nacht in Amerika, dus een goed moment om alvast een beetje in het ritme te komen. We hebben voor Roos een kussen opgeblazen die je in de beenruimte plaatst zodat zij recht kan liggen.  Ze gaat graag liggen onder de nieuwe deken. Gelukkig kan ze wel een uurtje of zoiets slapen.

Mark komt met de mededeling dat we een uur hebben om over te stappen. Dat is niet veel, maar volgens een stewardess regelt United soms wel iets voor reizigers om snel door de controle te gaan en bij de gate te komen. Laten we daar maar op hopen. Ook ziet Mark dat de vlucht naar Miami de afgelopen dagen steeds vertraging had, dat geeft hoop ;-) We proberen ons er verder maar niet druk om te maken en het maar aan te zien wat er gebeurt.

Roos heeft nog een rugzak van Simba en daarna nog een joggingpak van Simba gekregen als tweede en derde cadeautje tijdens de vlucht.

Roos kijkt nog Harry Potter, maar vindt het einde doodeng. Tess heeft Mamma Mia gekeken. Mark kijkt nog naar The Purge.

Als we zijn geland en uitstappen is er nergens iemand van United te zien (geen hulp van hun dus helaas), dus we zetten het maar op een rennen naar de douane. Ondanks dat we bij de douane een klein beetje voordringen, rennen naar de koffer recheck en daar de echt enorme rij skippen (we mogen even voordringen) hebben we toch nog de vlucht gemist. Dan moeten we vervolgens een uur in de rij staan voor de United service balie, want enorm veel mensen hebben hun overstap gemist blijkbaar. Tijdens het lange wachten kijken we op internet of er nog andere vluchten zijn, maar die zijn er niet meer, ook hebben we telefonisch contact met Ralf (van Florivida) en die had ook nog goede ideeën: als Miami niet meer mogelijk was, kunnen we nog naar fort Lauderdale vliegen en dan met een taxi een uur rijden. Maar op internet zijn die vluchten ook niet meer beschikbaar. We worden er moedeloos van en proberen ons er maar in te schikken dat we vannacht hier ergens moeten overnachten. Maar als we dan uiteindelijk bij de balie komen, worden we blij verrast want we kunnen toch nog mee! Er zijn precies nog drie plekken over op een vlucht van 19:40 uur: Roos en Tess in eerste klas, Mark bij het klootjesvolk. Komen we midden in de nacht aan Amerikaanse tijd (ca 7 uur 'smorgens Nederlandse tijd, we zijn dan al ruim 24 uur onderweg!! pffff) Maar we hoeven gelukkig niet hier te overnachten. 

Maar ook deze vlucht heeft een uur vertraging. Op zich niet heel erg, want Roos valt in slaap. Mark draagt Roos naar binnen het vliegtuig in. Ze valt vrijwel meteen weer in slaap op de luxe stoel. Allemaal vertederende blikken van mensen die nog instappen. Er komt zelfs een hondje voorbij, maar Roos merkt daar niets van. 

Om 20:30 uur gaan we eindelijk op weg naar de startbaan. Eindelijk onderweg naar Miami. Deze vlucht duurt ook nog 3 uur.  De piloot zegt nog wel dat hij de vertraging wat probeert in te halen.

Tess heeft van haar Transavia cabin attendant collega’s gehoord dat de united crew erg gek is op stroopwafels. Aangezien we nu First class vliegen heeft deze crew dat wel verdiend. Roos slaapt overal doorheen, maar Tess wordt goed verzorgd. Roos en Tess kregen ook een maaltijd aangeboden. Tess nam genoegen met wat nootjes. Maar voor Roos krijgen we wat goodies mee omdat ze niets kon eten. 

Tijdens het landen wordt Roos wakker van de oorpijn. Ze wordt afgeleid omdat ze een puzzelboekje krijgt. Als dat boekje uit is staan we al bijna aan de grond. 

Om kwart over 11 zijn we dan eindelijk in Miami. Gauw de koffers halen. Naar de auto verhuur en naar het hotel. Omdat onze auto niet beschikbaar is, krijgen we een infinity SUV mee. Wat een bak! Na wat geknutsel gaan we op weg naar het hotel. Daar komen we om 1 uur aan. (7 uur Nederlandse tijd). Maar vlak voor we bij het hotel zijn en wachten op het rode licht, probeert een of andere zwerver de auto open te trekken, op de achterbank waar Roos zit. Gauw wegwezen! Dit is om de hoek van het hotel, dat geeft echt geen veilig gevoel. Na het inchecken gaat Mark meteen de auto verplaatsen naar een parkeergarage, wel 28 dollar per dag 🤑🤑 maar ja liever dat, dan een ingebroken auto. Daarna lekker slapen. We zijn inmiddels 27 uur onderweg....