Tafelberg

Vandaag is het prachtig weer, we gaan dus de Tafelberg op! Tenminste, dat is het idee. De kabelbaan die naar de top van de Tafelberg leidt, is buiten gebruik, dus we moeten ‘m beklimmen, maar we hebben geen idee hoe.

Eerst maar even ontbijten. Als we in de ontbijtruimte komen, lijkt het net alsof we bij iemand thuis mee-eten. Vader, moeder en dochter staan in de keuken het ontbijt te bereiden. Het is een van origine Belgische familie, dus we kunnen lekker makkelijk Nederlands praten. 

Na het ontbijt zijn we er klaar voor. We gaan bij de receptie langs om te vragen hoe we het beste de Tafelberg op kunnen, maar er is een andere familie voor ons met dezelfde vraag. We kunnen dus met z’n allen gezamenlijk de berg op. Dat is wel zo gezellig. We krijgen als tip om de Platteklip Gorge Trail te lopen en moeten de auto parkeren net na het beginpunt van het kabelbaanstation. Dat doen we dus.

Daar staat inderdaad een bordje met Platteklip Gorge Trail, dus wij denken, mooi, hier moeten we omhoog, maar dan komt er iemand aangerend die ons terugroept, want dat is niet de bedoeling, als we deze route nemen verdwalen we…. Waarom dan dat bordje denken we? Maar goed, we moeten honderd meter verderop naar boven.

We zijn niet de enige en tientallen mensen lopen ook naar boven, het is ongeveer 10 uur ’s ochtends. Maar we komen ook al mensen tegen die alweer op de weg naar beneden zijn. Het is geen gemakkelijke route, de treden zijn hoog en bestaan eigenlijk uit kleine rotsblokken en je kan niet altijd je voet goed neerzetten, maar we gaan voortvarend van start. Het is wel een leuke route, langs watervalletjes en soms over watervalletjes voorzichtig er overheen klauteren. Na een uurtje zijn we al een aardig stukje op weg, maar als we naar boven kijken worden we echt niet blij. In de hoogte zien we kleine puntjes, wat mensen zijn en het lijkt daar erg stijl omhoog te gaan, moeten wij daar ook naartoe??

Maar goed, we gaan verder. De drie kinderen van de familie hebben energie te over en rennen naar boven, maar dat blijkt toch niet zo’n goed plan, want verderop komen we ze uitgeput weer tegen. Maar gelukkig laadt de batterij van een kind heel snel weer op en daar gaan ze weer.

Na ca. twee uur zijn we op ongeveer twee derde en we denken dat we er bijna zijn, maar nu pas begint het zware deel. Was het tot nu toe al stijl, dat is niks, vergeleken met wat er nu aankomt. Ook van treden is niet echt meer sprake, maar het is klauteren over keien. We lopen hier ook in de schaduw van een deel van de berg en er klettert ook water naar beneden wat door de harde wind onze kant op waait, dus het wordt ook aardig koud. Maar we gaan door, het is zonde om nu terug te gaan, wel af en toe even een rustpauze. Mark komt als eerste boven en ziet Tess van een afstandje ook de top halen, we hebben het gehaald! Jippieeee!

En wat een uitzicht! We zijn hier bij een uiteinde van de Tafelberg (zo te zien het hoogste punt) en aan de ene kant zien we de rest van de Tafelberg (twaalf apostelen) en we staan hier hoger dan de wolken. Aan de andere kant hebben we uitzicht over Kaapstad en het schiereiland Kaap de Goede Hoop. Dat het hier mooi is, bewijst de Chinese Japanner die voor ons loopt, van ontzetting slaakt die een kreet en maakt een paar vreugdesprongetjes. Ok, overdrijven is ook een vak.

Bovenop de Tafelberg is ook een restaurant en hier willen we even wat eten om weer genoeg energie te hebben om dezelfde weg weer naar beneden te gaan, maar alles is gesloten! Is dat even balen, nu moeten we zonder eten naar beneden. Daar hadden we geen rekening mee gehouden. Gelukkig hebben we wel voldoende water. Dus dan maar zonder eten naar beneden. Maar eerst nog even bijkomen en genieten van het uitzicht. 

Er is inmiddels een Aziatische invasie op de berg en een hele groep aziaten zit met z’n alleen sushi met stokjes te eten. Die zijn dus wel goed voorbereid. Ook zijn ze allemaal met elkaar verbonden door hun walki talki, zodat ze elkaar niet kwijt kunnen raken…

Naar beneden is een stuk minder vermoeiend, maar nog best lastig met de grote keien. Naar beneden stappen voelt niet zo goed voor de knie. De kinderen gaan als een speer naar beneden en ook Mark en de vader hebben een aardig tempo. Tess loopt met de moeder mee en doen het iets rustiger aan. Als Mark op een gegeven moment naar boven kijkt, ziet hij een klein beige stipje, dat is Tess. Naar beneden gaat toch wel een stuk sneller en we hoeven ook niet zo vaak te stoppen om uit te rusten. 

Binnen ca. een uur zijn we beneden en de hele tocht heeft zo’n vijf uur geduurd. Drie uur omhoog, een uurtje boven en een uurtje terug. We zijn kapot! En we kunnen bijna niet meer op onze benen staan. Dit alles heeft ons aardig wat energie gekost en we moeten nu toch wel even wat eten, dus we zoeken een restaurantje vlak bij de guesthouse waar we naast de deur kunnen parkeren, want lopen kunnen we bijna niet meer. 

Even lekker bijkomen en dan terug naar de guesthouse om te douchen. We wilden nog met de Hop on Hop off bus mee, want het kaartje is nog geldig, maar we zijn zo gesloopt dat we even helemaal niks gaan doen tot avondeten en we gaan lekker op het balkon zitten, nagenietend met de foto’s.

Om half zeven gaan we (uiteraard met de auto) richting Waterfront om wat te eten. We hebben nog niet zoveel honger, maar we moeten tenslotte eten. Maar eerst nog even langs de kabelbaan, want vanaf hier heb je prachtig uitzicht op Kaapstad bij nacht. Niet zo mooi als bovenop de Tafelberg, maar ja die gaan we niet nog eens beklimmen in het donker.

Daarna richting de Waterfront. In het winkelcentrum bij de Waterfront komen we langs een CD/DVD winkel en omdat we gehoord hebben dat we de film Mr. Bones moeten kijken, gaan we naar binnen. Ze hebben hier inderdaad deze film dus die nemen we mee, om in Nederland te gaan kijken, benieuwd of het inderdaad supergoeie humor is. 

Omdat we niet zoveel zin hebben om uitgebreid te eten, gaan we weer naar de Spur, die hebben ze hier ook en eten wat simpels. En daarna weer snel terug naar de guesthouse. We zijn kapot en gaan snel slapen. Morgen weer een dag…