Johannesburg en Voortrekker monument

Wij verlaten onze Afrikaanse kinderboerderij vandaag, wij gaan naar Tzaneen (spreek uit: Tsanien). Wij hebben al van diverse mensen gehoord dat daar niet zo veel te beleven valt, dus gaan wij eerst naar Johannesburg. 

Rond 7 uur gaat de wekker, wij gaan vroeg ontbijten, want al vroeg wordt de auto afgeleverd. Deze wordt zelfs vroeger dan verwacht afgeleverd, maar er zijn eerst nog 2 andere families voor ons. Uiteindelijk zijn we aan de beurt en als Mark veel papierwerk heeft ingevuld en wij de cross border papieren en sleutel hebben ontvangen, lopen we een rondje om de auto om de krassen te checken, zo gaat dat altijd. Rond half 10 zijn wij klaar om te vertrekken. Eerst Granny Dot’s Country Spot gebeld om te laten weten dat wij vanavond graag mee willen eten.

Tess is 2 jaar geleden naar the “Top of Africa” geweest, dit is een panoramisch uitzicht over Johannesburg. Dit is op de 50e etage van het kantoorpand en shopping centrum ”Carlton center”. De naam heeft Tess wel even na moeten vragen bij de gids Gavin die zij 2 jaar geleden had. Ook hebben wij daar een Zuid Afrikaanse reisstekker gekocht. Deze is wel nodig hier om onze camera’s, telefoons, ipads en laptop op te laden, euhm….. we zijn op vakantie, waarom hebben wij dit allemaal mee? Tja…. Hoe komt een blog anders online?

Mark wilde nog even naar het Nelson Mandela plein, dit is een groot plein met een enorm beeld van Nelson Mandela, maar helaas hebben wij hier geen tijd meer voor. Bovendien is parkeren in Johannesburg een crime, je moet je auto aan z’n lot overlaten bij een Afrikaan in de hoop dat hij op je auto let. Eigenlijk wel goed geregeld, maar toch geeft het geen fijn gevoel. Wij moeten nog een lange weg naar Tzaneen. Wij rijden langs Pretoria, aangezien wij wel wat moeten eten, besluiten we om toch even langs te gaan bij het Voortrekker monument. Dit monument is ter ere van de boeren die gevochten hebben tegen de Zulu’s om zich hier te vestigen vanuit de Kaap. Best vreemd een plek die blanken eert die land hebben afgepakt van Afrikanen… 

Vanaf het monument heb je een mooi uitzicht over Pretoria, maar je kunt hier ook even lunchen, na wat verwarring hebben we na een half uur toch onze lunch. Toch weer extra kostbare tijd verloren, wij eten snel de patat op, maar nemen de tosti mee. 

Een hele lange weg te gaan, nog ca. 400 km. Wij gaan de tolwegen niet vermijden, want dat kost nog een uur langer. Mark heeft er al 2 en een half uur opzitten, Tess gaat een stukje rijden, Tess vindt het doodeng. Na een uurtje houdt zij het voor gezien, en Mark neemt het stuur weer over. Onderweg komen we heel wat aparte dingen tegen. We rijden op de snelweg maar af en toe is er een zebrapad aangelegd. En dat met een maximum snelheid van 120 km / uur. Zouden we echt moeten stoppen als er mensen gaan oversteken?? Ook komen we langs een wat het lijkt spook-krottenstad. Zover het oog rijkt zijn overal huisjes/krotten/overblijfselen van huisjes te zien, maar er is maar een enkele Afrikaan te zien. 

Wij zijn al redelijk laat en bellen de guest house op dat wij wat later zijn. Het is inmiddels al donker. We rijden door een bergpas en over een dam, erg jammer dat we hier in het donker rijden want overdag geeft dit vast prachtige uitzichten over het dal/stuwmeer. Aangezien we al laat zijn scheurt Mark over de kronkelige weg, maar de wegen in Zuid Afrika zijn niet altijd even betrouwbaar en zonder wegverlichting raken we af en toe een gat in de weg, hopelijk levert dit geen lekke band op! Bovendien doemt er af en toe een verdwaalde Afrikaan (of is het een walker?) op in de koplampen, dat wil zeggen als we er al voorbij zijn want zo zwart als ze zijn, en gekleed, die zie je niet!

Wij hebben van Marjan van “Rondreis op maat” een route beschrijving gehad om naar Granny Dot’s Country Spot te rijden, maar wij rijden helemaal verkeerd. Wij rijden wel een onverharde weg op (zoals in de routebeschrijving), maar het is de verkeerde, blindelings vertrouwend op de TomTom die we ook aan hebben staan. Het eerste deel is nog redelijk te rijden maar het wordt steeds rotsachtiger, en het gaat stijl omhoog de berg op en we twijfelen of we wel goed gaan, dit is echt geen weg voor een personenauto! Het is ook pikkedonker en een paar keer raakt de onderkant of de wielkast iets. We besluiten toch om door te rijden want het is “nog” 2 km. Na ongeveer 7 km zegt de navigatie “bestemming bereikt” Wij staan ergens op een berg in het donker in de middle of nowhere. Beelden van “Ultimate Survival” schieten nu toch wel door ons hoofd (grapje). Maar spannend was het wel, ook of de auto ons nog terug de weg op kon brengen of dat we een nachtje in de auto zouden moeten doorbrengen.

Wij besluiten de guest house te bellen, met hun aanwijzingen rijden we terug op de verharde weg, en daar rijden wij iets verder en zien we een bordje met de naam van de guest house. En komen we wederom op een onverharde weg uit, maar dan, met om de zo veel meter, een bordje van de guest house, wij zitten goed. Iets later dan gepland komen wij toch nog aan op bestemming. Wij krijgen meteen de kamer toegewezen en kunnen meteen aanschuiven aan tafel. Er is nog een Nederlandse familie (2 gezinnen, wij zijn hun namen alweer kwijt) van 9 personen bij wie wij aanschuiven en eten gezamenlijk. Het is heel gezellig. De eigenaren zijn zeer vriendelijk. Het avondeten was meer dan welkom, wij hebben ondertussen wel een beetje honger gekregen. 

Na het eten hebben wij doorgegeven wat voor ontbijt wij willen krijgen en hoe laat. Daarna gaan wij lekker naar de kamer. Wij moeten nog een blog schrijven, en mark besluit nog wat foto’s te maken. Want er is een sterrenhemel waar je U tegen zegt. Morgen ochtend kunnen wij nog even genieten van het uitzicht, dat schijnt hier prachtig te zijn. Morgen gaan wij richting Kruger Park. Daar zitten wij vier dagen, en hebben zeer waarschijnlijk geen internet, dus jullie moeten even wachten op de vervolg verhalen.