Van de boomhut naar Hazyview via de Panorama route

Vandaag nemen we met verdriet afscheid van Pezulu want wat was het geweldig verblijven in de boomhut. Maar we hebben de boomhut maar twee nachten geboekt dus we gaan weer op weg. Eerst nog even een Engels ontbijtje en afscheid nemen van Little John en Big Ronnie, de twee Afrikaanse gastheren en van Susan en Angie de gastvrouwen.

Vannacht voelde Mark de boomhut licht bewegen alsof er iemand over het dak of de zijkant liep, dus waarschijnlijk hadden we bezoek van aapjes of bavianen. En vanmorgen hadden ze inderdaad hun afscheidscadeau achtergelaten: keutels op het balkon… en bedankt!

We zijn dan eindelijk op weg en moeten eerst de onverharde weg af wat altijd een uitdaging is met de personenauto, gaat op zich best maar duurtlang! Voordat we de verharde weg halen, zien we nog wel nyala’s langs de kant van de weg en blauwaapjes die oversteken. 

We zijn vanmorgen zo vroeg mogelijk weggegaan. De volgende bestemming ligt maar op een half uurtje, maar de welbekende “Panoramaroute” ligt ook vlakbij, we gaan dus via deze weg naar Hazyview, Chestnut Country Lodge, onze volgende bestemming. De Panoramaroute  loopt via de Drie Rondavels, de Blyde Rivier Canyon, de Potholes en Gods Window. 

De eerste stop is de Blyde Rivier Canyon, vanwaar je ook de Drie Rondavels kunt zien. We hebben vanaf hier een prachtig uitzicht op een canyon en een meer, wat naar wij aannemen de Blyde rivier is. Jammer genoeg is het wat heiig maar ondanks dat een prachtig uitzicht. Maar goed we hebben nog meer te doen, dus we gaan weer verder. 

De volgende stop is bij een bordje waarop staat “Wonderzig / Wonderview”. Dit moet vast de moeite zijn, dus hier stoppen we ook even. Het uitzicht is op zich best mooi, maar niet zo mooi als het vorige punt en wat we nog voor de boeg hebben, dus hup weer de auto in.

Volgende halte is de Potholes, of voluit Bourke’s Luck Potholes. We moeten hiervoor een stukje lopen maar daarvoor worden we dan ook beloond. De Potholes zijn een fraai natuurverschijnsel, dit is de plek waar de Blyde rivier en de Treur rivier samenkomen en in de loop der miljoenen jaren gaten in de grond hebben uitgeslepen, oftewel potholes. Echt heel apart om te zien. En een mooie plek voor Mark om z’n cameratruckjes uit te proberen en dat is goed gelukt.

We gaan hierna weer verder naar het volgende punt: God’s Window. De naam doet genoeg vermoeden en het moet werkelijk fantastisch zijn. Het wordt ook wel de Grand Canyon in het klein genoemd. Het is inderdaad een heel mooi gezicht, maar de gelijkenis met de Grand Canyon is wel zwaar overdreven, tenzij je een Renault miniatuur een “Ferrari in het klein” kan noemen. 

We kunnen ook nog verder omhoog klimmen, er staat een bordje “Rainforest”. We zijn echter al aardig vermoeid en Tess blijft daarom bij het raam des gods en Mark gaat naar boven. Best een behoorlijke klim, misschien komt het ook door de hoogte wat het extra zwaar maakt. Eenmaal bovengekomen is hier inderdaad een soort van tropisch bos met paden van steigerhout in aangemaakt. Best wel aardig, effe snel een kiekje en weer terug naar Tess.

Bij de parkeerplaats is ook een marktje van inheemse, zelfgemaakte dingen (vast ook te bestellen via wereldwinkel.nl). Tess ziet hier wat leuke dingetjes liggen, effe afdingen en kopen die hap. Dan weer verder. Eigenlijk willen we nog naar Pilgrim’s Rest, het eerste goudzoekersdorp in Zuid Afrika, maar we hebben daar eigenlijk niet zoveel tijd meer voor denken we. Dus gaan we maar rechtstreeks naar de eindbestemming: de lodge.

Richting Hazyview zien we weer weer Eucalyptusbomen- en bananenplantages. Ook staan er tientallen Afrikanen/bananenplukkers langs de weg te liften. Waarschijnlijk moeten zij naar huis. Mark stelt voor de grap voor om “in de geest van Mandela” (het was gisteren Mandela dag) eentje mee te laten rijden. Maar ja, stel dat ze een mes hebben, zegt Tess… dus we laten ze maar staan. Later op de avond staan er nog steeds Afrikanen te liften, maar dan is het donker en zie je ze pas als je met 120 km/uur langs ze rijdt, best gevaarlijk… 

Voordat we bij de lodge zijn, moeten we weer een onverharde weg op. 8 km dit keer, ook dit keer niet echt een pretje. Maar extra hard rijden, dan voel je de trillingen minder (geleerd van Reinoud bij Monument Valley, overigens niet alles wat je van Reinoud leert is slim ;-)  ). 

Dan komen we aan bij de lodge. Ook deze is weer prachtig gelegen op een berg met uitzicht op een vallei. Wij hebben de Chestnut  Suite. Met een grote kamer, een kingsize bed, een groot bad, een douche, een binnentuin met een buitendouche en een voortuin met ook het uitzicht op de vallei en Drakensbergen. 

Bij de receptie overleggen we over mogelijkheden tot safari en we boeken meteen een ochtendsafari in Krugerpark voor de volgende morgen. Want we willen poesjes zien en die zijn actief ’s nachts en in de morgen. Dat betekent wel dat we om 4 uur ons bed uitmoeten!! Pfffff. Dat wordt vroeg eten dus. We besluiten niet om in de lodge te eten, want het menu van vanavond spreekt ons niet zo aan. Dus gaan we naar Hazyview waar ze een steakrestaurant hebben. Als we echter op de TomTom restaurants zoeken komen we ook Nando’s tegen! Tess is dus niet meer te houden en meteen zijn we op weg. Helaas laat ook nu weer de TomTom ons in de steek, maar na rondvragen moeten we aan de andere kant van de weg zijn. Het blijkt dat de Nando’s bij een shopping mall zit, waar Tess twee jaar geleden een spijkerbroek gekocht had. ’s Middags onderweg naar de lodge kwam Tess nog meer bekende plekken tegen van twee jaar geleden: o.a. Harry’s Pancakes in Graskop, de Superswing+hotel, het tankstation en winkel in Hazyview.

We zijn weer op tijd terug in de lodge en besluiten om nadat we dit blog geschreven en de foto’s uitgezocht hebben, om nog even te relaxen in bad om daarna vroeg naar bed te gaan. Daar zijn we nu klaar mee, dus de groeten. Tot morgen!